Ann Van de Steen: het politiek beestje in mij wil ik nog niet kapotspuiten

Emotie in de politiek

Ann Van de Steen had een dienst met zowat 100 medewerkers, die ze persoonlijk kende, en het afscheid ligt moeilijk. 

          "Dat is wel wat pijnlijk, en ik mis mijn mensen wel. En er is ook teleurstelling, omdat ik denk: 'waar heeft Aalst dan voor gekozen? Blijkbaar voor de problematiek van migratie en veiligheid. Aalst is rechtser geworden.' Maar de teleurstelling is er vooral over de manier waarop Lijst A behandeld is. De burgemeester zei eerst: ‘je bent erbij’, en dan die laatste dagen uiteindelijk kiezen ze dan toch niet voor u. Dus hoe dat gelopen is, daar voelen we ons toch wel wat onheus behandeld. Natuurlijk, dat is politiek, maar de manier van communicatie vond ik persoonlijk ook niet zo fijn, en dat is wel de extra klap geweest."

"Politici weten dat een politiek mandaat eindig is en houden daar rekening mee, maar dat betekent niet dat je daar niet kan van afzien", zegt Van de Steen. Ze is intussen op een laag pitje blijven werken als advocaat, om voltijds schepen te kunnen zijn van Aalst. Nu werkt ze weer voltijds in de advocatuur, maar zetelt nu wel in de oppositie, om dossiers te kunnen opvolgen waarmee ze in het vorige stadsbestuur al waren begonnen.

          " ’t Is een beestje hé, politiek, en ik wil dat nog niet direct kapotspuiten. Maar ik moet het voor mezelf uitmaken, dus ik zal hard werken aan die oppositie en zien wat het wordt."

Als Ann Van de Steen rondloopt in Aalst, spreken inwoners haar wel aan:

          "Me wegsteken doe ik niet, en als ik buiten kom, zeggen mensen soms hun mening. Ze zeggen dat we het goed gedaan hebben in de stad. Het enig vervelende is dat mensen mij soms zeggen, zoals onlangs in een bloemenwinkel: ’t is toch wel jammer.' Ik zeg dan 'ja ja, maar ‘k heb liever dat je dat niet zegt, want ik voel mij daar niet zo goed bij."

Weer voltijds advocaat

Ann Van de Steen was al voltijds advocaat van 1985 tot 2007, en stapte daarna volop in de politiek.Terugkeren naar het advocatenkantoor, waarvan ze zelf ook vennoot is, vergt enige aanpassing. Het is niet evident om haar draai te vinden, maar ze is blij dat ze veel werk heeft.

          "Vooral ’s morgens: mijn fiets of auto, die ging onmiddellijk weer in de richting van het stadhuis, en dan dacht ik: 'neen, ik moet naar de andere kant van het water'. Dus dat was wel moeilijk. En ik probeer ook wel dat ritme te vinden van om 9 uur hier op kantoor te zijn. Ik was wel blij dat er heel veel nieuwe dossiers binnenkwamen, en dat ik heel veel mensen kan zien, want dan denk ik minder aan wat er gebeurd is. Ik moet me ook wat omscholen: de administratie leren, die computers, takenbeheer doen. Ik ben niet zo goed met computers. In het stadhuis werd het voor mij gedaan. Dus nu is het elke dag een uurtje les, als ik niet naar de rechtbank moet."

Sommige politici die hun job verliezen, hebben geen ander werk om op terug te vallen. Dan kunnen ze thuisblijven, een andere job zoeken en intussen een uittredingsvergoeding krijgen. Maar Ann Van de Steen is blij dat ze volop kan werken. 

          "Ik denk dat ik echt wel in een serieus zwart gat zou zitten. Nu kan ik mijn enthousiasme kwijt in mijn kantoor en dossiers. Ik kan het mij niet voorstellen in een leeg gat te zitten, zeker met het enthousiasme dat ik heb om zaken te veranderen. Ik weet niet wat ik zou doen dan. ’t Zou heel zwaar zijn als ik dat niet achter de hand had. Als het hier op kantoor rustiger zou zijn, dan zou ik het ook moeilijker hebben. Ik wil er ook niet over nadenken, want het is nu al vervelend. 

Meer vrije tijd? 

Toen Ann Van de Steen schepen was, combineerde ze dat schepenambt met haar job als advocaat, en werkte ze soms heel lange dagen. Nu ze alleen advocaat is, heeft ze wat meer vrije tijd, maar ervan genieten is momenteel heel moeilijk:

          “Alle vrije tijd die ik nu heb gaat naar mijn moeder. Het gaat er niet zo goed mee, we hebben onlangs een weekend in de spoed doorgebracht. Nu is ze terug in het rusthuis, dus ga ik daar heen zodra ik kan. Nu ligt mijn prioriteit dààr, en niet in vakantie of ontspanning”