Ga naar hoofdinhoud

Luister Live

Programma's

Select

Podcasts

Doe mee

Ik lees graag uit

  • Antwerpen

mis niets!

radio2 top2000

winwin

aha

radio2 stelt voor

test je kennis

De kiesstrijd onder de Turkse Gentenaren: “Bitser dan bij de autochtonen”

vr 5 okt. - 2:05

De campagne in Gent gaat hard. Niet enkel onder de Rudy Coddens', Anneleen Van Bossuyts of Mathias De Clercqen van deze wereld. Er is ook nog een match binnen de match: die tussen de Turkse Gentenaars. “Er wordt heel hard op de man gespeeld, en niet op de bal.” En ook “internationale thema's” – lees: de mislukte coup in Turkije – spelen een rol.

Hoe hard het in Gent gaat, bleek de voorbije dagen eens te meer. De heisa over de sociale huisvestingsmaatschappij Woningent stelde de campagne op scherp. Van het interview dat Daniel Termont en Siegfried Bracke gaven in het VRT-programma "Jij kiest" spatte de vriendschap niet meteen af, en dat is een héél voorzichtige inschatting. Zelfs tussen het nieuwe SP.A-boegbeeld Rudy Coddens en zijn liberale uitdager Mathias De Clercq lijkt weinig liefde verloren te gaan.

Maar in die andere strijd, onder de Turkse Gentenaars, gaat het zo mogelijk nog harder. “Het is erg bits”, zegt Burak Nalli, een jonge kandidaat op de 27e plek van de SP.A-lijst. “Misschien nog erger dan bij de autochtone kandidaten.”

49 kandidaten

Even terugspoelen naar vorige week, toen het tot een hoogoplopende ruzie kwam in de gemeenteraad tussen SP.A-schepen Resul Tapmaz en N-VA-gemeenteraadslid Ömar Faruk Demircioglu. Naar verluidt stond die laatste zo onder druk vanuit de gemeenschap door het standpunt van diens partij over hoofddoeken en burqini’s dat hij het even helemaal verloor.

Het is maar een anecdote in de kiesstrijd, maar feit is wel dat het hard tegen hard gaat binnen de Gents-Turkse gemeenschap. Veel heeft te maken met de scherpe toename van het aantal kandidaten. Ditmaal zijn het er 49, een veelvoud van vorige verkiezingen.

Dat is niet veel meer dan een logische evolutie. 49 Turkse Gentenaars op de lijsten, dat sluit  veel beter aan bij de demografische realiteit dan in het verleden. Gent telt onderhand om en bij de 20.000 Belgen van Turkse origine of Turken. Maar nieuw is wel dat die niet enkel op de lijsten van de traditionele partijen figureren. Daarnaast stappen voor het eerste drie nieuwe, Turkse partijen mee in de ring. 

Drie Turkse partijen

Die drie zijn be.one, het Vlaams Multicultureel Collectief (VMC) en de Multiculturele Rechtpartij (MRP). Elk heeft zijn eigen verhaal.

Be.one is het be.one van Dyab Abou Jahjah, géén Turkse partij in de strikte zin van het woord. Maar in Gent, met als lijsttrekster de Turkse advocate Meryem Kaçar, vroeger bij Groen en een uitgesproken Erdogan-supporter, is ze dat wel. De overgrote meerderheid van de kandidaten op de lijsten zijn ook van Turkse origine.

Dan het VMC van Ahmet Koç. Koç werd in de nasleep van de couppoging in Turkije uit de SP.A gezet omdat hij al te opruiende pro-Erdogantaal bezigde. Waarop hij besloot om van Beringen naar Gent te verhuizen, en er naar het voorbeeld van Denk in Nederland een Turkse partij op te richten. Eerst wilde hij samenwerken met Kaçar, maar toen dat uitmondde in een onverkwikkelijke straatruzie ging hij solo. Met VMC, dus. Eén probleempje, Koç staat zelf niét op de lijst. Toen de wijkagent wilde vaststellen of zijn domicilie wel degelijk in Wondelgem is gevestigd, bleek de man niet thuis. Exit Koç.

Buitenbeentje in de hele verkiezingen is de Multiculturele Rechtpartij van Murat Köysul. We spraken hem even deze week, en dat was een enigszins bevreemdend gesprek. Gevraagd naar zijn programma bleef hij het hebben over de te dure vliegtickets naar Turkije, niet meteen een gemeentelijke bevoegheid. Of hij sprak over autodiefstallen en “oostblokkers”, in een taal die doet denken aan het Vlaams Blok uit de jaren tachtig en negentig. Köysul is een die hard Turkse nationalist, uitgesproken pro-Erdogan, anti-PKK, anti-Gülen en (minstens) aanleunend bij de Grijze Wolven. Köysul zelf daarover: “Ik heb gewoon veel vrienden bij de Grijze Wolven”.

Die drie partijen vissen samen met het gestegen aantal kandidaten bij de traditionele partijen in dezelfde vijver, en dat zorgt voor een pak spanningen. Mehmet Karanfil, gemeenteraadslid en kandidaat voor Open VLD: “Er wordt heel hard op de man gespeeld, en niet op de bal. Op social media regent het insinuaties, het niveau is werkelijk ondermaats en dat is een jammerlijke zaak.”

Insinuaties over Erdogan

Die insinuaties gaan veelal over Erdogan en wie wel of niet voldoende recht in de leer is. Wie Erdogan niet voldoende verdedigt, mag het met andere woorden ontgelden. Velen wijzen naar de nieuwste partijtjes als de schuldigen van het giftige klimaat. Karanfil: “Het is één en al zwartmakerij tegenover de kandidaten van de traditionele partijen.”

Het gaat in Gent dus ook over Turkse thema’s. “Terwijl dat eigenlijk een non-issue zou moeten zijn”, zegt Karanfil. “Elke kandidaat moet doen wat het beste is voor àlle Gentenaars.” Een opmerking die je ook hoort bij kandidaten op de lijsten van CD&V, N-VA of SP.A.

Burak Nalli: “Er zijn kandidaten die het niet over stedelijke bevoegdheden willen hebben, maar wel over thema’s van aan de andere kant van de wereld. Die per se willen dat deze verkiezingen over internationale kwesties gaan, in plaats van onderwijs, sociale huisvesting, gelijke kansen of mobiliteit. Wij van onze kant willen dat absoluut vermijden.” Nalli waarschuwt voor twee parallelle werelden, en ziet in deze evolutie een rem op integratie.

Nu zou het fout zijn om te stellen dat de gemeenteraadsverkiezingen voor de Gentse Turken enkel over Turkse kwesties gaan. Voor iedereen – van klein tot groot, van links tot rechts – gaat het ook over Gentse thema’s. Het mobiliteitsplan bijvoorbeeld, is een hete kwestie (en dat op zich is al een signaal van integratie). Velen in de Turkse gemeenschap zijn tegen. Onvergetelijk is de slogan van MRP-boegbeeld Murat Köylu: “Het circulatieplan is gewoon bullshit”.

Maar één van de problemen is dat het kiespubliek ook verwacht dat de Turks-Gentse politici zich over thema’s als Erdogan, AKP, PKK of de Gülenbeweging uitspreken. Dat zegt be.one-boegbeeld Meryem Kaçar. “De Turkse verkozenen van de klassieke partijen hebben hun mond niet durven openen om de democratie in Turkije te verdedigen.” Na de couppoging, bedoelt ze. “Of om bijvoorbeeld PKK, dat hier gesteund wordt, in vraag te stellen.“ En ook over de Gülenbeweging hadden ze een stuk fermer mogen zijn, denkt Kaçar.

Grote zwijgzaamheid

Nu is het heel moeilijk om de gevestigde waarden in de Gents-Turkse politiek hierover aan het woord te laten. Ze zijn bang om meegesleept te worden in de catchwedstrijd, maar zitten ook gevangen in een catch 22: als ze zich pro-Erdogan zouden uitspreken, krijgen ze problemen met het moederhuis van hun Belgische partij. Doen ze dat niet, dan bruuskeren ze hun achterban (die uitgesproken pro-Erdogan is). En dus gaan ze het debat liever uit de weg.

Geen enkele van de grote kanonnen in Gent wilde commentaar geven op de situatie in Gent. En opvallend, ook bij de niet-Turkse kandidaten was er grote terughoudendheid om dat te doen. De Turkse gemeenschap in Gent is een electorale factor van formaat, en niemand wil riskeren om die voor het hoofd te stoten.

Ondertussen zijn vele Gentse Turken bang dat de hele situatie en het op de spits gedreven gevecht de Turkse gemeenschap zal schaden. Dat de Turkse stem verdeeld raakt, bijvoorbeeld, en dat er uiteindelijk minder en niet meer van hun kandidaten in de gemeenteraad belanden.

Meer zoals dit...

Blijf op de hoogte

Niets missen van radio2? Schrijf je in op de nieuwsbrief en volg ons op facebook en instagram!

Volg ons op
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Jobs

Privacy

Gebruiksvoorwaarden

Heb je een vraag?

Contact

Wedstrijdreglement

Logo UitInVlaanderenLogo Cim Internet