Gentse oceaanroeiers fel vermagerd, maar ze liggen op schema om doel te halen

Vader Etienne Van Durme is bijzonder trots op de prestatie die zijn twee zonen leveren: "18 maanden geleden kwamen de jongens met het idee. We hebben alle voorbereidingen meegemaakt. Op 12 december moesten we hen dan aan hun lot overlaten, dat was best moeilijk." Zus Céline volgt de vorderingen van haar broers op het internet. Elke vier uur is er een update van hun positie. Ze staat er zelfs speciaal voor op: "Als ik weet dat ze een ander team aan het inhalen zijn, dan zet ik 's nachts om de vier uur mijn wekker."

Geen rechtstreekse communicatie

Met de organisatie was vooraf duidelijk afgesproken dat de jongens niet rechtstreeks zouden communiceren met het thuisfront. "De tocht vergt mentaal heel veel", vertelt vader Etienne. "Er is één contactpersoon die alle communicatie filtert. Stel dat er iets ergs zou gebeuren in de familie, dan zouden de jongens dat niet te weten komen, om het moreel niet te ondermijnen."

(lees verder onder de foto)

Zus Céline en vader Etienne volgen de tocht op hun laptops

Emotionele verrassing

De twee broers sturen enkel korte berichten naar de familie. "Met kerst en nieuw kregen we telkens een korte e-mail, heel rationeel", zegt Etienne. Maar op 14 januari, de verjaardag van hun moeder kwam er wel een emotionele verrassing. "Mijn broers hadden via de contactpersoon bloemen laten leveren", zegt Céline. "Bovendien hadden ze een filmpje doorgestuurd, waarin Bernard op de ukelele een verjaardagsliedje zong voor onze mama. We werden er hier allemaal heel stil van."

(lees verder onder de foto)

Damien Van Durme voor vertrek (links) en na 35 dagen op zee(rechts)

Fel vermagerd

Tijdens hun tocht zijn de broers fel vermagerd, merkt vader Etienne op: "Desondanks voelen ze zich heel goed, ze staan scherp, maar dat was ook wel een beetje hun bedoeling", lacht hij. "Ze wilden wat kilo's kwijt."

(lees verder on de foto)

Bernard Van Durme voor vertrek (links) en na 35 dagen op zee (rechts)

Vliegende vissen eten

Het eten aan boord is heel karig. Ze leven op een dieet van droogvoeding en hebben een waterzuiveringsinstallatie aan boord. Ze hebben ook wel een paar snacks bij zoals chocoladerepen om de moraal een boost te geven. Maar op dag 29 sprong er een vliegende vis aan boord. Dat was het eerste vaste voedsel dat ze aten op hun tocht.

Lees verder onder het Facebookfilmpje (in het Engels)

Op schema

Via de website van de Talisker race kan je hun positie volgen. "In hun categorie, die van de tweemansroeiboot, liggen ze in tweede positie", weet zus Céline. "Als ze zo verder doen, halen ze zeker hun doel van 40 dagen." De ouders en hun andere zus vertrekken zondag richting Antigua om de jongens te kunnen verwelkomen. Céline kan er niet bij zijn, omdat ze momenteel stage loopt, maar ze gaat wel een brief meegeven aan haar broers.

De sporen van het roeien op de handen van één van de broers