Jos Stassen is boos en ontgoocheld, maar niet verbitterd
ma 21 jan. - 11:21
MES IN DE RUG
Jos Stassen voelt zich ontgoocheld, maar nog zo veel meer:
‘Ik voel zowat alle negatieve emoties die je maar kan hebben. Maar voor de eerste keer in mijn leven voel ik een haat tegen mensen - dat heb ik nog nooit gevoeld - omdat een aantal mensen mij écht verraden hebben. Die hebben zaken gedaan waarvan ik nooit had gedacht dat ze in dit lieflijk dorp hadden kunnen gebeuren, vooral omdat het een categorie van denken is die ik niet ken. Ik ben iemand die voor iets gaat, desnoods hard. Maar er zijn regels, grenzen waar je niet over gaat. Het ergste is dat de verliezers zich als winnaars gedragen en in de periode tussen verkiezingen en het einde van mijn mandaat hebben ze mij vernederd. Het was de eerste keer dat ik na een gemeenteraad heb gejankt. Ik had dat nog nooit gedaan. Ik voelde mij tot op het bot van mijn ziel vernederd door die gasten. Maar ik heb wel de indruk dat er een gevoel van rechtvaardigheid is in de gemeente. Als ik in Kruibeke rondloop, dan is dat van “Jos van hier en Jos van daar, en hoe gaat het, en ge komt terug, en ge blijft mijn burgemeester”. Eén van de erge dingen is dat ze mij komen vragen: “Jos waarom moeten wij nog gaan stemmen?” En in dit geval hebben ze gelijk. Dat is het enige wat mij nog echt recht houdt: ik ben nog nooit zo populair geweest.'
NIEUWE WENDING?
Een job om op terug te vallen heeft Jos Stassen niet. Hij werkte in de jaren ’80 in een voorziening in Lokeren als psycholoog. In 1995 werd hij voor Groen verkozen als Vlaams parlementslid, en vanaf 1999 werd hij voltijds politicus. Na zijn functie als parlementslid was hij korte tijd zelfstandig, maar die job liet hij vallen toen hij burgemeester werd.
Om nu meteen aan iets anders te beginnen heeft hij voorlopig nog geen energie. Hij heeft wat “recup” nodig, zoals hij dat noemt. Want 2018 was een jaar waarin hij niet alleen voltijds burgemeester was, maar ook nog zwaar campagne voerde voor de verkiezingen. Tijd voor vakantie was er niet. Nu wel, maar echt genieten lukt nog niet. Hij heeft tijd nodig om de “wonden te laten helen”. Omdat hij 14 jaar Vlaams parlementslid was en ouder is dan 55, krijgt hij een parlementair pensioen. Maar met zijn 58 jaar vindt hij zichzelf te jong om echt met pensioen te gaan. Wat hij dan wel zal doen, weet hij nog niet. Hij heeft al eens gekeken welke vacatures er zoal zijn, maar hij heeft nog niet gezocht. Als Groen hem een plaats op een lijst aanbiedt voor de verkiezingen van 26 mei dit jaar, zal hij niet meteen “ja” zeggen, maar ook niet meteen “neen”.
LEVE DE KLEINDOCHTER
Jos Stassen is sinds 8,5 maanden ook opa. Zijn kleindochter heet Josée, net zoals zijn moeder, die in 2014 overleed. Toen hij burgemeester was, kon hij nauwelijks tijd maken voor haar. Nu hij thuis is, kan hij voltijds opa zijn, als Josée om de twee weken op maandag bij hem en zijn vrouw is.
Door de kleindochter kan hij de zaken al iets beter relativeren, maar net voor haar wil hij ook voortwerken aan een veilige en gezonde samenleving: “Als ze over 5 of 6 jaar op straat loopt, wil ik dat dat veilig en gezond kan. We hebben verdomme veel verantwoordelijkheid voor die generatie”.
Beluister hier het volledige gesprek met Jos Stassen: