Weefgetouw uit Daens' tijd verhuist, MIAT wordt Industriemuseum

Een monsterlijke machine is het: de "selfactor" van 24 meter lang. De spinnerijmachine is door de hijsluiken van het MIAT naar de bovenste etage getild. Daar figureert de machine in de nieuwe opstelling van het museum. De "selfactor" wordt volledig uit elkaar gehaald, schoongemaakt, ingesmeerd, behandeld en klaargemaakt voor de nieuwe plek, in een box met veel bewegend beeld. De machine wordt opgetuigd met 540 katoenbobijnen, maar zal niet meer werken.

Die machine uit Daens

Een soortgelijke machine speelde een gruwelijke rol in de film “Daens” uit 1992, met Antje De Boeck en Jan Decleir. De productie moet op volle toeren draaien, en kinderen worden onder de machine gestuurd om katoenplukken op te rapen. Kleine Milleke kan het tempo niet volgen en wordt verpletterd door de "selfactor". Daarop grijpen de textielarbeidsters zijn lijkje en trekken er de straat mee op.

"De "selfactor" verdient een plekje in de hoofdtentoonstelling omdat het een iconisch stuk is, dat in het collectief geheugen geprent staat als symbool voor de zware arbeid in de textielsector. Deze machine werd niet enkel rond de eeuwwisseling gebruikt, maar zelfs tot in de jaren 90 in textielbedrijven in Oost-Europa," zegt Hilde Langeraert, conservator van het MIAT. 

Nieuwe naam

Het Gentse museum verandert in september na 40 jaar van naam, logo en opstelling. Het MIAT (Museum over Industrie, Arbeid en Textiel ), gevestigd in een vroegere katoenspinnerij aan de Minnemeers in Gent, heet dan kortweg Industriemuseum. "Veel mensen weten niet meer waar de afkorting MIAT voor staat", zegt de Gentse schepen van cultuur Annelies Storms. "Industriemuseum zegt duidelijk wat we hier doen: we vertellen de geschiedenis van de industriële revoluties."