Volg Sabine Hagedoren op Sporza-fietsvakantie | Rit 2 : Door berg en dal
radio 2 stelt voor
di 3 okt. - 8:16
We gaan het in de hogere groep C proberen. Na veel vijven en zessen is de beslissing genomen. Ik wil weten in hoeverre er een klimbeest in mij schuilt. Er is maar één manier om daar achter te komen en dat is gewoon de sprong wagen. De start van elke rit is altijd langs de kustlijn, een mooie start. De groep is groter, dus ik word al gauw meegezogen door een peloton.
Het tempo ligt hoger dan gisteren, maar de benen zijn goed. Misschien hou ik het geen hele rit vol, maar er is ook een plan B. Halfweg kan ik eventueel aanpikken bij mijn vrienden van groep D. Dat zijn zorgen voor later, nu is het genieten van de zeelucht en heerlijk trappen. Na een vijftal kilometer wil ik toch wel graag een slokje drinken. Het klinkt waarschijnlijk onnozel, maar dat is voor mij nog een beetje dansen op de slappe koord. Een bidon nemen is geen probleem, hem er op de juiste manier terug in krijgen, blijven trappen en niet wiebelen, dat is andere koek.
De rit gaat door berg en dal. Met tussenpozen moet er dus ook geklommen worden en voor mij is dat op het kleinste verzet. Gelukkig geraakt ook een slak op de top, dus is het gewoon een kwestie van te blijven trappen. Links en rechts worden er tips in mijn oor gefluisterd en met elke trap word ik een beetje slimmer. Op tijd terug schakelen. In de afdaling op groot verzet en aanzetten voor de volgende helling. Soms ga ik al eens aan het boteren. In dat geval ben je als een zot aan het trappen, omdat je op een veel te klein verzet bezig bent. Weeral een ervaring rijker.
Na 31 km is het bevoorrading. Bidons bijvullen en banaantje eten. Het gaat goed, dus ik besluit om bij deze groep te blijven. Samen met mijn vriendin Lien hebben we ondertussen onze hazen gevonden, ze hebben een aangename kadans en in hun wiel is net niet iets comfortabeler fietsen. Totdat er een pittige helling volgt. Lien kan nog goed volgen, maar ik moet lossen. Ik trek mij er niets van aan en op eigen tempo zwoeg ik verder, want er volgt altijd een beloning. De afdaling! Ik laat mij volledig gaan en ik zie dat de teller op 53 km/u komt te staan. Ik voel de kriebels in mijn buik. Dit is beter dan de snelste railway!
Op 58 km is er nog een laatste kuitenbijter en daarna zie ik opnieuw de zee. Het einde is in zicht. Alhoewel mijn benen stilaan moe worden en mijn zitvlak nog meer, ben ik vooral ongelooflijk tevreden dat ik het gedaan heb.