In zee met Regi: "Op mijn 25ste kocht ik een Porsche, maar ik had er wel keihard voor gewerkt"

Regi boekte al grote successen met zijn dancegroep Milk Inc., maar ook solo en als producer gooide hij al hoge ogen. Aan een muzikaal pensioen denkt hij absoluut nog niet. "Ik zie het als een heel verslavend spelletje. Zoals een sportman wil scoren, zo wil ik dat ook doen. Zolang ik het spel leuk vind, wil ik het ook blijven doen. Het voordeel ten opzichte van een sporter is dat ik het na mijn veertigste ook nog kan doen, alsof het dag één is. Ik maakte me in het begin zorgen over wat het ouderschap met mijn job ging doen. De ironie is dat ik mijn grootste hit scoor sinds ik kinderen heb. Als je een goeie vrouw hebt, kan alles.”

Hij blijft ook nog steeds heel ambitieus. “Ik heb een grote beroepseer, ik maak graag muziek die iedereen kent. Ik wil overal ter wereld in een supermarkt komen en 'Ellie' horen. Als je van succes geproefd hebt en je weet dat het kan, dan wil je het nog eens en dat is verslavend. Zo blijf je bezig. Ik tel ook nog altijd mee in 2019. 'Ordinary' met Milo Meskens was de meest gedraaide plaat op de Vlaamse radio tot nu toe. Dat vind ik het leukste, dat je na zoveel jaar nog relevant kan zijn op muzikaal gebied."

"Porsche gekocht op mijn 25ste"

"Ik heb mijn midlife-crisis op mijn 25ste gekregen. Toen heb ik een Porsche gekocht en niet op mijn 50ste. Er is toch niks ergers dan half-kalend met een Porsche rond te rijden op je 50ste? Nu, ik heb heel hard gewerkt voor die auto, die is niet uit de lucht komen vallen."

Hard labeur en genieten van het leven gaan hand in hand bij Regi. "Ik geniet echt van het leven, ik wil niet de rijkste mens op het kerkhof worden. Ik ben ook niet binnen, ik verdien niet genoeg om mijn levensstijl te kunnen volhouden zonder iets te doen. Ik leef. Ik doe mijn geld op en er moet er dus ook binnenkomen. Dat is mijn instelling al heel mijn leven geweest. Je zal mij niet in de 100 rijkste Belgen zien staan, puur omdat ik mijn geld op doe. Als ik morgen op mijn sterfbed lig, dan kan ik echt zeggen: ‘goed gedaan’."

9 jaren geleden werd het fysiek toch te veel en was hij de inzinking nabij. “Het was geen mentale inzinking, het zijn vooral prikkels in mijn rug waarop ik moet letten. Ik had toen heel veel optredens. Ik heb daarna mijn prijs verhoogd zodat ik minder moest werken, maar wel evenveel verdiende. Dat was echt uit Vlaamse bescheidenheid, ik durfde niet meer te vragen. Lomp hé, ik had het al 15 jaar eerder moeten doen. Ook de beslissing om zelf niet meer met de auto te rijden was rond die tijd. Je kan je dat niet meer inbeelden dat ik dat ooit zelf heb gedaan. Het past eigenlijk ook niet voor een artiest op dit niveau om ergens alleen aan te komen. Dat heb ik aan Elke te danken, anders was ik blijven verder sukkelen.”

“Ik plan gelukkig genoeg rustpunten in om een burn-out te snel af te zijn. We zijn nu een kleine 2 maanden naar Zuid-Afrika geweest. Dat heb ik wel nodig. Daar loopt mijn job ook door, maar aan een trager tempo. Ik doe het bewust. Had ik de rem niet opgezet, dan zou het moeilijk zijn. Ik denk dat ik dat van mijn mama heb, dat mentaal sterk zijn. Mocht ik ooit crashen, dan zal het echt wel serieus zijn, dan zie je me een jaar niet. Maar nu gaat alles goed, ik zie het positief in!"