Michel Wuyts over het grootvaderschap: "Ik hang er als een moederkloek om heen"

Michel neemt de rol van grootvader maar al te graag op. “Ik heb twee kleinzoontjes, Warre en Wies. Warre is 5, en heeft al een zwembrevet, en Wies is anderhalf. Als ik met hen bezig ben, gaat alles opzij. Alles wat met het werk te maken heeft, verdwijnt. Al het meubilair moet aan de kant, het speelgoed wordt bovengehaald en dan gaat deze opa op z’n knieën zitten of op z’n achterwerk en stoeit voor een paar uur. Je kan je op voorhand niet inbeelden wat voor een impact dat op je zal hebben. Bij de bekendmaking dat ik grootvader zou worden, ben ik gaan zitten. Omdat ik besefte dat er iets liefdevols ging komen waaraan ik mijn hart ging geven."

"Mijn zoon is een betere vader dan ik was"

“Ik denk ook dat ik in het bijzijn van mijn kleinzoontjes té bezorgd ben. Ik hang er als een moederkloek, of vaderhaan, rond om te beletten dat ze een buil of schram oplopen. Ik merk dat ik véél sneller dan mijn vrouw recht spring om te beletten dat ze een blessure of wondje oplopen. Ik ben een pas-op opa.”  

Het grootvaderschap ervaart hij anders dan het ouderschap. “De periode dat je zelf papa wordt, ben je zelf nog in volle ontplooiing, en wil je je ambities nog waarmaken. Als je 60 wordt en je wordt opa, dan ben je van nature rustiger geworden en dan is het natuurlijk dat je mee opgaat in het spel en de verbeelding van je kleinkinderen." Het is ook een eye-opener geweest. "De manier waarop mijn zoon met zijn zonen omgaat, ontroert mij. Hij doet dat uitstekend. Hij is een betere vader dan ik was. Voor drie kwart heeft mijn vrouw de kinderen opgevoed, ik was een afwezige vader.” 

Zijn eigen grootouders heeft hij niet lang gekend, en dat vindt hij nog altijd een groot gemis. “Wat mijn geluk heeft belemmerd, is het feit dat ik mijn grootouders te weinig rond me gehad heb. Dat heb ik toch als een stevig verlies ervaren. Zij koesterden dezelfde gevoelens voor hun kleinkinderen, zoals ik nu voor de mijne. Het moet rampzalig geweest zijn voor hen om in hun doodstrijd te beseffen dat ze ook dat zouden moeten missen. Ik herinner me een uitspraak van mijn grootvader: ‘Ik zou je héél graag soldaat willen zien worden’. Dat is niet gelukt.”