Michel Wuyts over hoe hij de Tour ervaart: "Ik beul mijn lijf en mijn brein af"

Voor rust is er weinig plaats in het circus van de Ronde. “Ik heb bij elke Ronde van Frankrijk al een dubbel gevoel gehad. Ik ga naar de hemel, maar ook naar de hel. Het is het allerzwaarste wat je als commentator kan doen. Uiteraard heeft dat een impact op je. Je beult je lijf en je brein af. Je gaat in verval. Maar je weet dat er zoveel op je afkomt waarover je eindeloos veel kan vertellen. Dat is het mooiste wat je kan overkomen in ons vak. Dat je weet, het mag hier zes of zeven uren duren, ze krijgen mij niet kapot.”  

Van commentaar tot voorbereiding

“De rustigste fase is de commentaarfase. Je brein holt vooruit, want je bent voortdurend aan het anticiperen, je bent altijd over het volgende onderwerp aan het denken. Maar uiteindelijk is dat je vak. Daarna komt de volgende fase: vertrekken van de plek van de aankomst en de volgende rit voorbereiden. Je zit drie uur in de auto naar het hotel, tegen dat je aankomt bij dat hotel is je voorbereiding voor de volgende rit al half klaar.  ’s Anderendaags begin je bij het ontbijt aan deel twee: alles wat in de kranten verschenen is diep je op, daar maak je een destillaat van om uit te putten in de volgende uitzending.”

“Er zijn geen rustmomenten. Je zou die kunnen creëren op de rustdagen, maar ik ben bang dat die me uit mijn ritme halen. Dus ik ga door. Wat ik wel doe op rustdagen, is me overgeven aan een dut van een half uur.” 

Collega José De Cauwer is een dankbare compagnon de route. “Een goed glas drinken kan ‘s avonds. Overdag drink ik niet, want dan zou ik niet veel waard zijn. Na zes uur ’s avonds verander ik van structuur. Laat maar komen, denk ik dan. En José De Cauwer is daar een uitstekende maat in, die kan er nog beter tegen dan ik."

Voor zijn job is Michel vaak lang van huis, wat ook zijn gezinsleven heeft beïnvloed. “Ik ben heel lange periodes van huis, maar in luwe periodes ben ik heel vaak thuis. Ik merk dat mijn vrouw er meer onder lijdt, nu de kinderen uit het huis zijn. Maar ze is er enorm sterk in. 'Wie zegt dat ik het prettiger had gevonden, mocht hij heel de tijd thuis geweest zijn?', heeft ze ooit in Humo gezegd. 'Ik heb zelf mijn leven kunnen invullen en dingen gedaan waar ik anders wellicht niet aan toe gekomen was.’ Je schaaft aan dat uithuizig zijn. De tijd dat ik veel energie stak in VIP-dorpen heb ik achter mij gelaten, mijn verlangen om naar huis te gaan is heel groot.”