Jaarlijks trekken honderden uitwisselingsstudenten van België naar Amerika. Een hele unieke ervaring op verschillende vlakken. Ook op het vlak van wapengebruik onder de Amerikanen.
Revolver van de gastmama
Lien Thys ging een schooljaar op uitwisseling naar de Zuidelijke staat Mississippi: “De eerste keer dat ik de revolver van mijn gastmama zag was ik in shock. Na een tijdje went het. Dan lag de revolver op de keukentafel terwijl ik ernaast zat te ontbijten.”
Ik heb enkel een geweer aangeraakt voor een foto, maar dat voelde al ongemakkelijk
Lien ging samen met haar gastgezin naar één van de grootste wapenwinkels in Tennessee. “We zijn daar ongeveer twee uur binnen geweest. Mijn gastgezin liep rond op zoek naar nieuwe revolvers en ik zat op een stoel te wachten omdat ik echt bang was om iets aan te raken. Ik heb enkel een geweer aangeraakt voor een foto, maar dat voelde al ongemakkelijk.”
Dreiging op school
Lien maakte gelukkig zelf geen “’school shooting” mee, maar er kwam wel een dreiging door een medestudent. “De jongen stuurde ’s avonds een snapchat rond. Hij zei dat hij het beu was en de volgende dag met een pistool naar school zou komen om iedereen af te knallen.”
De school stuurde uit dat er geen reden tot paniek was en dat er extra veel bewaking en politie aanwezig zou zijn. Maar toch bleef Lien op aanraden van haar gastmama thuis.
Een vriendin van mij was op school en stuurde dat ze bang was dat haar iets zou overkomen.
“Een vriendin van mij was wel op school en stuurde me dat er helemaal geen extra bewaking of politie was. Ze was bang dat haar iets zou overkomen”, zegt Lien. Gelukkig bleef het bij haar school enkel bij een dreigement.
“School shooting training”
Hoewel het verboden is om met een wapen een school binnen te komen, wordt er in veel Amerikaanse scholen wel geoefend op het inschatten van zo’n noodsituatie.
Lien maakte het tijdens haar uitwisseling ook mee: “Het was zoals een brandoefening hier in België, maar dan voor een schoolschutter."
We moesten zo ver mogelijk van de deur onder de tafels kruipen en met ons hoofd tussen onze knieën zitten.
“Je hoorde door de speakers een aankondiging dat er een oefening aan de gang was. We moesten de regels volgen. Daarmee bedoel ik: zo ver mogelijk van de deur onder de tafels kruipen en met ons hoofd tussen onze knieën zitten.”
Voor Lien was die oefening een vreemde, nieuwe ervaring, maar ze merkte dat haar vrienden het als routine zien. “Je zag echt dat het voor hen gewoonte was. Ze waren niet bang dat het bij hen op school zou gebeuren. Er wordt eigenlijk niet echt over gepraat, behalve als er een groot incident in het land gebeurd. Dan worden er wel in sommige lessen discussies over gevoerd, maar niemand leek echt bang te zijn.”
