West-Vlaams met Chris Dusauchoit: "fietjefatjerie"

Er is en blijft maar één onderwerp niet alleen het nieuws maar ook ons hele leven beheersen. In die mate zelfs dat ik eergisteren zo goed als geen enkele aprilvis zag passeren.
 
Alles wat niet corona is lijkt wel bijzaak , en dat brengt ons op een prachtig West-Vlaams woord: "fietjefatterie". "Fietjefatterie" of "fietjefatjerie" betekent: een prul, een bagatel, of een onbenulligheid. In het standaard Nederlands bestaat daar een mooi synoniem voor namelijk: "wissewasje". In sommige delen van West-Vlaanderen hoor je niet "fietjefatjerie" maar "fiekfakkerie" of kortweg ook "fikfak". Soms komt mijn lieve vrouw mijn bescheiden werkkamertje binnen, kijkt ze naar mijn gekoesterde LP’s uit de jaren '70 en zegt dan: "wanneer go je die fiekfakkerie een ki buutn smietn?"

Nood aan "fietjefatjerie"

Vreemd genoeg betekent "fikfakken" in de provincie Antwerpen kussen of een beetje flikflooien, ik zou er graag naar toe rijden om hen te zeggen dat ze dwalen, maar dat mag nu helaas niet. En misschien maar goed ook.
 
In het licht van die hele wereldwijde crisis lijkt alles wel "fietjefatjerie". Maar, zoals we ook merken aan de beertjes achter het raam, de witte lakens uit het raam en de applausjes voor de zorg om acht uur ’s avonds: het zijn vaak de kleinste dingen, de "fikfakstjes" of "fietjefatjerietjes" die er het meest toe doen.