West-Vlaams met Chris Dusauchoit: "kluttergeld"

Ik weet niet hoe dat bij jou zit maar ik heb een aantal voorwerpen die al sinds het begin van deze miserie niet of nauwelijks gebruikt worden. Mijn auto bijvoorbeeld, ik kan me niet meer herinneren wanneer ik nog eens gaan tanken ben. Er hangen "kobbenetten" rond de vuldop. De bel is nog zoiets.

Nog zoiets raars is mijn portefeuille of mijn portemonnee. Ik heb enkel betaald met de bankkaart en dan nog het liefst contactloos en het is een hele tijd geleden dat ik nog eens muntjes in mijn hand heb gehad. En daar hebben we een heel mooi West-Vlaams woord voor en dat is: "kluttergeld" of "klutters" of "klutterienge". We zeggen ook wel eens "klèèngeld" of "ienkel geld", maar dat hoor je ook in andere provincies dus dat telt niet.

"Klotergeld?"

De herkomst van het woord "kluttergeld" is best interessant. Sommige mensen zeggen "kleutergeld" of zelfs "klotergeld". "Klutteren" kennen West-Vlamingen als rammelen, "je kunt stoan klutteren van de koede", en een rammelaar voor kinderen noemen we wel eens een "klutterspoan". Als een reu, een mannelijke hond, bij de dierenarts is geweest voor een castratie komt die terug "zoender ze kluttergeld". En dat "klutteren" is dus verwant aan kloot, in de betekenis van een klomp, een kluit, iets kleins, een bal. Als we platzak zijn zeggen we wel eens: "‘k en èn gin kluuten." "Kloter", "klutter", "kleuter", in het West-Vlaams hangt het wonderwel allemaal aan elkaar.