West-Vlaams met Chris Dusauchoit: "scharten"

Als wij West-Vlamingen jukte krijgen, dan moeten we scharten, want "het staat geschreven en gedrukt, daj moe scharten wo dat jukt".

Er bestaat nog zo’n uitdrukking die wat minder bekend is en die je kunt bovenhalen als je ergens in een vijfsterrenhotel vol luxe zat: "m’aan do jukte en u leerjoentje voe te scharten". Dit spreekwoord zegt dus dat je zo rijk kunt zijn dat je personeel hebt om je te krabben.

Scharten, skarten of krauwen?

Het schijnt, ik ben het niet zeker, dat ze in Poperinge niet scharten zeggen, maar krauwen. In het zuiden van de provincie zeggen ze skarten. Denk maar aan Yves Lampaert na Parijs-Roubaix enkele jaren geleden: "k Moeste skarten om mee te kunnen."

Scharten betekent dus niet alleen krabben, maar ook wroeten, naarstig werken en spaarzaam zijn: "Me vrouwe wilde nieuwe oorbellen voer eur verjoardag en k’èn moeten scharten voe ze te kunnen kopen." Helaas zijn er mensen die op het einde van de maand moeten scharten om er te geraken.

Scharten in den donker

Tenslotte is er nog een betekenis van scharten: het betekent ook onzekere of tastende bewegingen maken met je handen of je lichaam. "Me vrouwe trekt ossan ol de lakens nor eur en ‘k moeten ton ossan scharten in den donker voe nie koed te kriegen."

Ik hoop dus dat het snel weer warmer wordt, dan moet ik niet scharten achter de lakens én niet aan de ramen van mijn auto. "‘k gon ton wel moeten scharten van de muggenbeten …"