Maggie De Block blikt terug op de zomer: "Mondmaskers zijn nooit het wondermiddel geweest en gaan dat ook nooit zijn"

De zomer startte voor De Block met een persoonlijk hoogtepunt. Ze werd voor het eerst grootmoeder. "Net zoals iedereen die grootouder geworden is in deze coronatijden heb ik even moeten wachten om de baby te kunnen zien. Ik ben vooral opgelucht dat alles goed verlopen is. Gelukkig bestaan er filmpjes en WhatsApp."

Voor de rest was het werken geblazen. Ze nam slechts drie dagen vrijaf. "Ik ben een slecht voorbeeld voor de bubbel van vijf. Ik heb de hele zomer gewerkt en heb nagenoeg niemand van dichtbij gezien, behalve mijn man, dochter en schoonzoon. Ik heb het daar niet zo moeilijk mee gehad. Ik vond het vooral erg voor jonge mensen. Ik heb twee nichtjes die twintiger zijn. Als ik mij herinner hoe ik mijn grote vakanties spendeerde... Dat was in groep bijeenzitten tot een stuk in de nacht. Dat is nu natuurlijk een heel ander verhaal."

"Combinatie van maatregelen die werkt"

Aan het begin van de zomer waren mondmaskers gegeerd goed. Hoewel ze toen nog niet op veel plekken verplicht waren, kon je er toch moeilijk vinden. Dat probleem is intussen van de baan. "Er is een strategische stock aangelegd. De markt is ook de laatste weken terug naar een normaal peil aan het gaan. China is de grootste producent van mondmaskers. Toen het virus bij hen uitbrak, hebben ze meteen alle uitvoer gestopt. Die markt was dus compleet ontwricht. Dat was niet alleen zo voor mondmaskers maar bijvoorbeeld ook voor bepaalde chemische stoffen en onderdelen van medisch materiaal en toestellen."

"Mondmaskers zijn nooit het wondermiddel geweest en gaan dat ook nooit zijn. Ze zijn van belang wanneer je de nodige afstand niet meer kan garanderen. Ze werden belangrijk vanaf het moment dat mensen niet meer in hun kot moesten blijven. De mondmaskerplicht op het openbaar vervoer kwam er als eerste. Je kan niet op voorhand weten hoeveel volk er op- of af stapt aan de volgende halte. Daarna werd dat uitgebreid naar plaatsen waar mensen elkaar kruisen, plekken waar er veel mensen samenkomen. Daar heeft het zeker een meerwaarde, maar het is geen volledige bescherming. Het is het geheel aan maatregelen, bijvoorbeeld ook afstand houden en je nauwe contacten beperken, dat werkt. Nu weten we bijvoorbeeld ook dat ventilatie van groot belang is. Dat is zeker belangrijk met de winter voor de deur."

Rusthuizen en woonzorgcentra

"De maatregelen in de woonzorgcentra waren écht nodig om de meest kwetsbaren te beschermen. Vanaf een bepaalde leeftijd is het virus een groter risico. De vraag is nu natuurlijk hoe lang die maatregelen volgehouden moeten worden. Dat is enorm stresserend geweest voor de ouderen en hun families. We moeten nu oplossingen zoeken die passen bij de tijd. De rusthuizen zelf hebben nu ook veel meer ervaring met alle maatregelen. Maar tijdens de piek van de crisis waren zij met andere dingen bezig, hadden zij belangrijkere dingen aan hun hoofd. Dat virus móest buiten blijven."

"Een gemiddeld verblijf in een rusthuis duurt ongeveer twee jaar. Ik snap dat de huidige bewoners zo iets hebben van 'is dit de kwaliteit van het einde van mijn leven'? Ook voor hun families moet de afgelopen periode enorm frustrerend geweest zijn."

"Ik denk dat veel kinderen eenzaam geweest zijn"

Eén september staat voor de deur, de start van een nieuw schooljaar. "De heropening van de scholen gaat een ongelooflijke stresstest worden. Maar we moeten er, ondanks alle maatregelen, echt wel voor zorgen dat de kinderen terug naar school kunnen. Gelukkig zijn de leerkrachten geweldig gemotiveerd. Kinderen hebben onderwijs en structuur nodig. Ik denk ook dat veel kinderen eenzaam zijn geweest."

"We moeten een evenwicht vinden. De maatregelen moeten leefbaar zijn. We moeten het virus blijven inperken, maar tegelijkertijd ook ons leven in dat ‘nieuwe normaal’ laten verlopen. Die dialoog moet zeker gevoerd worden. Die strenge maatregelen zijn absoluut nodig geweest, maar we moeten ook rekening houden met de consequenties die ze met zich meebrengen."