Blog: (Elektrische) trip naar Nederland

Mijn tweede rit wordt meteen een experiment. Er is een nichtje geboren in Nederland en dat vraagt natuurlijk om een bezoekje. Waarom niet met de elektrische wagen? Volgens de instructies op de website zou de Nissan Leaf “378 km kunnen afleggen met een 40 kWh-accu. Volgens de nieuwe WLTP-benadering (die de werkelijkheid beter benadert) komt dat neer op 270 kilometer bereik als je op de autosnelweg en in de stad rijdt. Rij je alleen in de stad? Dan is 415 kilometer mogelijk.”

Van thuis in Korbeek-Lo naar Haarlem is het 236 kilometer. Dat moet dus net lukken. Maar de eerlijkheid gebiedt me om te zeggen dat de batterij bij de start op 71 procent staat. Ergens onderweg laden zal dus zeker nodig zijn. Gelukkig is er in de auto een gps die de laadpunten onderweg aangeeft, zowel de gewone als de snellaadpunten. Eén uur ’s middags en de trip naar Nederland vangt aan. Rond vier uur worden we verwacht, dat moeten we halen.

'Safety first’

Alles loopt vlot, alles rijdt vlot. Prima baanligging, goede acceleratie, de auto stuurt licht, niet te veel onder- of overstuur, weinig ruis, genoeg ruimte tot het dak, mooi design. Om eerlijk te zijn, ik ken er weinig van, maar ik kan wel zeggen dat de auto erg aangenaam en zacht rijdt. We beslissen niet tot het laatste procentje van de batterij te wachten, maar de gps alvast te laten zoeken naar een laadpunt, hoewel we eigenlijk nog 50 kilometer zouden kunnen rijden. ‘Safety first’ en ik wil vooral niet voor verrassingen komen te staan.  

We zijn intussen net de grens over. Rond Breda moeten we de snelweg af. De gps brengt ons naar een afgelegen depot van ANWB wegenwacht, vergelijk het met Touring of VAB. En ja, de gps heeft gelijk: er staat een lader en het is zelfs een snelle lader. Dankzij de makkelijke oplaadpas lukt het eenvoudig de auto via de kabel met de laadpaal te verbinden. Laden maar! Maar wat doen we intussen?  

Terrasje!

Het is een goede vraag die ik me als eigenaar van een elektrische wagen wel vaker zou stellen. Wat doe je in hemelsnaam als je wacht? Stel dat je de auto thuis oplaadt, is er geen probleem dan kan je alles doen. De was, strijken, in de tuin werken, de krant lezen, luieren of tv kijken. Maar wat doe je als je op een afgelegen plek langs de autostrade in Nederland staat? Op zoek gaan naar een terrasje is dan het antwoord. Het is gelukkig redelijk mooi weer. Een kleine wandeling verder belanden we in een hotel waar het erg rustig is voor de tijd van het jaar. Niemand in de bar, niemand op het terras, alleen wij. Een drankje, wat bittergarnituur en een serieuze rekening verder, zijn we te voet op weg naar de auto en passeren we nog twee laadpunten: dat valt hier precies mee in Nederland. 

Baby

Een klein uurtje later staat de batterij op 88 procent, zogezegd kunnen we er nog 228 kilometer mee rijden. Dat valt reuze mee, we gaan het halen. Inderdaad, anderhalf uur later bereiken we Haarlem met nog 25 procent aan batterij. We zijn wel een uur later dan afgesproken. Tja, dat heb je met elektrische wagens.

We gaan daarna nog op restaurant in de buurt van Utrecht, op zo’n uurtje rijden. Best even laden? Op de gps springen de laadpunten als paddenstoelen uit de grond. Nederland staat duidelijk voor op België (als het op elektrisch rijden aankomt dan toch). We vinden een vrij laadpunt op amper 500 meter van het nieuwe babynichtje. Welkom laadpunt, welkom nieuwe baby. We toosten op Elin en anderhalf uur later is er 20 procent batterij bijgekomen. Dit was duidelijk geen snellader.

We bereiken Utrecht, maar de afspraak in het restaurant hebben we toch met een uur moeten verlaten. Met een baby valt de tijd blijkbaar moeilijk in te schatten, maar met een elektrische wagen is dat eigenlijk net hetzelfde. 

(Wordt vervolgd, want we moeten natuurlijk nog terug naar België…)