Rita uit Destelbergen verdient per maand zo’n 1.900 euro. Van dat bedrag gaat tegenwoordig maar liefst 462 euro naar benzine voor haar auto. “Het bezorgt me veel stress, die extra kosten. Ik heb gevraagd aan de personeelsdienst om korter bij huis te mogen werken, maar daar is op dit moment door personeelstekort geen ruimte voor.”
Het openbaar vervoer gebruiken is voor Rita geen optie. “Ik heb een zoon in het bijzonder onderwijs en als hij ziek is dan willen ze dat ik hem meteen kom halen. Hoe moet ik dat doen als ik afhankelijk ben van de vaste uren van de bus?”
Paniek
Rita rijdt per dag 70 km van en naar haar werk. Jan uit Haacht zit daar vlotjes boven. Hij repareert huishoudtoestellen. “De ene dag zit ik in Luik, de andere in Luxemburg. Ik kom overal.” Dagen van 400 km per dag zijn geen uitzondering. “Ik ben mijn eigen baas en ik heb nog een paar jongens die voor mij rondrijden. In totaal betaal ik nu 4.000 euro per maand aan brandstof voor de bedrijfswagens. Dat is waanzin,” zucht Jan.
Als zelfstandig reparateur met enkele mensen in dienst betaal ik 4.000 euro per maand aan benzine. Dat is toch waanzin?
“Vroeger reed ik één klant per twee dagen voor mijn benzine. Nu moet ik al twee klanten per dag doen om alleen al de brandstofkosten goed te maken. Ja, ik ben in paniek, want mijn omzet is gigantisch gedaald natuurlijk. Ik heb besloten om geen klanten meer te doen die te ver weg wonen. Dat gaat gewoon niet meer.”
Voorschot op het loon
"Ook in de sector van de poetshulpen is het woord paniek al eens gevallen", getuigt Vanessa uit Hasselt. "Wij zijn een sector waar de lonen niet hoog liggen. Ikzelf kan niet met de fiets naar al mijn klanten, want ze wonen te ver uit elkaar. Ik ben dus afhankelijk van mijn wagen."
"Ik heb onlangs eens uitgerekend hoeveel kilometers ik iedere week doe, en ik kwam op 130 km. Op dit moment krijgen wij een vergoeding van 0,13 cent per kilometer maar daarmee redden we het niet. Daarenboven blijft het ook wachten op een sectoriaal akkoord waardoor lonen en vergoedingen niet aangepast kunnen worden."
Ik weet van verschillende van mijn collega's dat ze ook voorschotten op hun loon vragen, omdat ze het anders niet redden.
Vanessa heeft geluk dat ze een partner heeft waarmee ze samenwoont. "Stel je eens voor dat ik met mijn armoeloontje alleen de huur zou moeten betalen en alle brandstofkosten alleen zou moeten ophoesten..." Nochtans zijn er heel wat collega's die in die pijnlijke situatie zitten zegt Vanessa: "In de sector van de poetshulpen zijn er heel wat alleenstaande mama's aan het werk. Van hen hoor je dan ook schrijnende verhalen. Dat ze het moeilijk hebben om op het einde van de maand de eindjes aan elkaar te knopen. Ik weet van verschillende van mijn collega's dat ze ook voorschotten op hun loon vragen, omdat ze het anders niet redden."
Vanessa wil er graag dit nog aan toevoegen: "Ik heb vaak het gevoel dat wij een vergeten sector zijn. Maar iedereen die thuis komt van z'n werk, doet dat toch graag in een propere woning?"
