Radio2-luisteraars over storende lichaamsgeur collega: "Ik durfde het echt niet zeggen"

Nooit iets over gezegd

Carine had jarenlang een directe collega met een erg onaangename lichaamsgeur. "Als ik de lift nam dan rook ik wanneer zij daar vlak voor mij was geweest. En als haar jas naast de mijne hing, dan rook mijn jas 's avonds nog naar haar. Het was een onfrisse, droge geur. Geen zweetgeur, maar erg doordringend. Ik kon er echt niet tegen."

Uiteindelijk nam Carine ontslag. Niet alleen omwille van die situatie maar het versnelde wel haar beslissing om weg te gaan. "Ik heb er nooit iets van gezegd omdat ik dat niet beleefd vond en ook wel gênant om een collega over zoiets persoonlijks aan te spreken. Ik heb wel een andere collega in vertrouwen genomen en die had die geur nog nooit opgemerkt, vreemd genoeg. Maar voor mij was het onhoudbaar."

Ook Fred had ooit een collega die niet fris rook. "Niet fris ruiken? Hij stonk ronduit. Om weg van te lopen en ik overdrijf niet. Je rook overal waar hij was geweest: de keuken, het bureau, het toilet. Het was verschrikkelijk. Hij was pas nieuw en na enkele dagen heb ik er toch melding van gemaakt bij mijn baas. Die heeft die collega erover aangesproken en hem letterlijk gevraagd hoe vaak hij zich waste per maand. Gelukkig nam hij na een paar weken zelf ontslag. Maar ik heb hem er dus niet zelf over durven aanspreken."

Zelf de oorzaak

Maar wat als jij zelf ongewild die onfrisse geur verspreidt? Bram heeft bijvoorbeeld last van zweetvoeten. "Tot mijn 25ste was er geen sprake van een probleem, maar toen ben ik blijkbaar met mijn blote voeten in de foute bacteriesoort gestapt en begon plots de ellende." Zo draagt hij elke dag een vers paar schoenen, al is dat een doekje voor het bloeden. "Tegen de middag ruik ik ze alweer en ik vermoed dat ook mijn collega's het merken. Ik zit daar wel mee in en zou het eigenlijk fijner vinden als mijn collega's het gewoon zouden zeggen. Want nu heb ik er het raden naar of ze het echt ruiken of niet. Een codewoord zou handig zijn, of gewoon een humoristische opmerking. Dat zou helpen."

Stigma is groot

Chris Callewaert, 'dokter oksel', doet onderzoek naar microbiomen aan de universiteit van Gent. "Microbiomen zijn bacteriën, schimmels en micro-organismen die op en in ons leven. Je vindt ze in je oksels en op je voeten. Ze zitten diep in de huid, in je zweetporiën en ze zijn niet zomaar weg te krijgen. Het is dus zinloos om tegen iemand met een vervelende lichaamsgeur te zeggen: was je eens wat vaker."

Nogal wat mensen gaan die geurtjes te lijf met allerlei soorten zeep en deodoranten. Maar volgens Callewaert doe je daarmee meer kwaad dan goed: "Dat zijn kortetermijnoplossingen, maar op lange termijn verergert het de zaak gewoon en creëer je net meer geurveroorzakende bacteriën. Draag alleszins zoveel mogelijk kledij van katoen en vermijd polyester. En gebruik een natuurdeodorant en geen anti-transpirant met aluminiumzouten."

Het stigma is wel groot en dat is bijzonder jammer. "Relaties gaan eraan ten onder, je kan je job kwijt geraken, ... het kan een serieuze impact hebben op je leven. Er is ook veel schaamte natuurlijk want niemand hoort graag: zou je je niet wat meer wassen? Dus, hoe moeilijk het ook is, praat erover. Het lijkt soms ook erger dan het effectief is in de realiteit."