radio2 wijs
Wendy woonde tijdens de lockdown met zes in een klein appartementje: "We hadden een groot fileprobleem aan de wc"
di 16 mrt. - 10:59
Wendy en haar partner wonen in Deurne in een appartementje met twee slaapkamers: “Ik heb een dochter van 15, een pleegzoon van 15, een zoon van 12, het zoontje van mijn partner is 7 jaar oud en dan mijn partner natuurlijk nog hé. We wonen hier dus samen met 5 à 6 in totaal, want het zoontje is hier één week om de 14 dagen.” En dus ook tijdens de lockdown…
“Het was intensief. Het was heel heftig tijdens de lockdown. We hadden geen tuin. Je mocht wel buiten wandelen, maar je mocht nergens even op een speeltuin. Dat was voor de jongste vooral heel erg lastig. We hebben heel veel gewandeld, wat dan weer voor de oudere kinderen wat saaier was. Het was dus echt wel pittig.”
We hebben maar één laptop, hetvoordeel is dat ze op verschillende uren les hadden. Oef!
In de file staan
“Mijn twee zonen zitten op school. De ene in het middelbaar, de andere in het lager onderwijs. Zij kregen dus online les. We hebben één laptop, maar het voordeel was dat ze elk les hadden op een ander uur. Als de ene klaar was, ging de andere de kamer binnen. Ze moesten elkaar dan wel gerust laten, zodat ze goed konden volgen.”
Wendy en haar gezin hebben een klein badkamertje: “Daar hadden we niet echt veel file. We hadden een hele dag tijd om ons proper te maken. We hadden wel een groot fileprobleem aan het toilet … (lacht).”
Opeens besef je dat elke kamer klein is.Alles was heel nauw, donker en bedrukkend.
Pleegzoon Yassin
Yassin is Wendy’s 15 jarige pleegzoon. Hij zou het niet meteen als pittig beschrijven. Voor hem was het eerder bedrukkend: “Ons appartementje is net groot genoeg voor een gezin van 3 of 4, denk ik. Opeens besef je dat elke kamer klein is. Alles was heel nauw, donker en bedrukkend. Je voelde dat het heel klein was.”
Yassin groeide op in armoede bij zijn grootmoeder. Hij zat ook een tijdje op internaat en ruim een jaar geleden kwam hij bij het gezin van Wendy wonen. Door de lockdown zat hij plots op een kleine oppervlakte bij een gezin van 5: “In het begin was ik blij. Yes! Even geen internaat of school… Maar hoe langer het duurde en hoe meer je weer voor school moest beginnen werken, hoe moeilijker het werd. Ik zat in een gezin dat ik nog niet heel goed kende en je privacy verdween meteen.”
“Ik zit sowieso al met een constante stress, maar die stress werd meer en meer. Ik zat met twee op een kamer, maar als je de hele tijd naast elkaar in zo’n kleine ruimte zit en je bent iets te luid of je irriteert elkaar … Ja, dat is heftig. Een rollercoaster van emoties, dat kan je wel zeggen. Soms denk je wel eens: “Als je nog één keer iets zegt, dan …” Maar het is ons gelukt! We hebben het gedaan.”
