De zomers van...
De Zomers van Astrid Coppens: "Ik hoop dat mijn 'harteke' geen model wordt, het is een heel harde wereld"
zo 9 aug. - 8:01
2001: de grote doorbraak als model
"Model worden was geen droom. Ik ben gewoon 'ontdekt' toen ik 18 was. Ik dacht wel meteen, waarom niet proberen? Ik heb lange benen, ik ben groot, mager, misschien kan ik er iets mee doen. En uiteindelijk ben ik dus model geworden. Maar een ambitie is het nooit geweest."
"Er ging meteen een nieuwe, grote wereld open. Constant reizen, verhuizen naar het buitenland. Ik werd in één klap in de grotemensenwereld gegooid. Maar het is niet allemaal rozengeur en maneschijn. Je bent vaak eenzaam. Je zit op Hawaï in een prachtig hotel, op een prachtige plek, maar je kan het met niemand delen. Ik ben vaak eenzaam geweest, maar goed, daar word je sterk van."
"Ik hoop dat mijn dochter geen model wordt. Ik zal haar zeker aanmoedigen om te studeren en een 'normale' job te doen. In de modellenwereld word je vaak gekwetst. Al die castings, die audities, die commentaren op je lichaam, dat is niet altijd leuk. Het is altijd wat: te groot, te dik, te dun. Je krijgt er een olifantenvel van en ik zou echt niet willen dat ons "kleineke" gekwetst wordt. Ik ben blij dat ik dat modellenwerk gedaan heb, het was een onvergetelijke ervaring, maar het is een heel harde wereld."
2010: de pussy wagon
“Pimped out, chromed out truck. De pussy wagon.” Vlaamse Hollywoodvrouwen, weet je nog? Daarmee werd Astrid - toen nog - Bryan in één klap wereldberoemd in ons land.
"Die quote zal mij voor de rest van mijn leven achtervolgen. Eigenlijk was het een blooper, een grappig moment voor de crew. Ik had nooit gedacht dat ze het zouden uitzenden én dat het zo zou opgeblazen worden. Als ik die beelden nu terugzie, krijg ik er echt 'kiekenvel' van. Maar goed, als ik mensen heb kunnen laten lachen, ben ik content."
"Het beeld dat van mij opgehangen werd, komt niet overeen met de realiteit. In het echt ben ik eerder timide. Maar het is wel zo dat als er camera's op mij gericht staan, ik de neiging heb om te overdrijven, om de mensen te entertainen."
Vroeger dacht ik altijd, wat een geluk dat wij kunnen doen wat we willen, maar nu besef ik pas hoe zalig het is om moeder te zijn.
2013: enter Bram Coppens
"Na mijn eerste huwelijk, dacht ik niet dat ik ooit nog de man van mijn leven zou ontmoeten. Maar dus wel! Bram was een vriend van mijn broer. Ik had wel al eens met hem gesproken, maar ik had daar helemaal niets bij 'gedacht'. Maar daarna, toen het gedaan was met mijn ex, kwam ik hem nog eens tegen. Bleek dat we heel goed overeen kwamen, een kei goeie click. Op een avond in een bar in West LA - Natalia was er ook - ben ik beginnen te flirten met Bram. Hij durfde niet te veel doen met mij, want volgens hem had ik, na mijn echtscheiding, te veel 'bagage'."
"Ik ben hem dan echt gaan 'uitvijzen', zoals hij dat zelf zegt. Ik heb hem toen gezegd: 'Als er eentje is waarmee ik vanavond naar huis wil gaan, dan ben jij het'. Ik had nooit verwacht dat ik zoiets zou durven zeggen. Maar ik had toen wel wat gedronken. Dan heb ik een grotere mond. Hij bloosde keihard, maar sindsdien zijn we wel onafscheidelijk geworden."
"Bij hem had ik ook meteen het gevoel dat ik kindjes wilde. Dat was mij nog nooit overkomen. Het baby-gevoel was mij tot dan totaal onbekend. Maar bij Bram zag ik een toekomst en toen de scheiding uiteindelijk na 3 vier 4 jaar was afgehandeld, ben ik snel zwanger geraakt."
2019: de geboorte van dochter Billie-Ray
"Vroeger dacht ik altijd, wat een geluk dat wij kunnen doen wat we willen, maar nu besef ik pas hoe zalig het is om moeder te zijn. Ik geniet er enorm van. In het begin was het heel zwaar. Het herstel na de keizersnede vooral, weinig slapen, maar als ze lacht dan vergeet ik dat. Ik leef echt voor dat kind."
"Mama zijn is schoner dan ik verwacht had. Ik heb altijd een heel goede band gehad met mijn moeder, maar nu heb ik er nog meer respect voor gekregen, meer begrip ook. En ook Bram is een super goede papa, hij helpt heel veel. Daar heb ik ook veel geluk mee."
"Billie-Ray lijkt uiterlijk op ons alle twee. Ze heeft blond haar, zoals haar papa tot zijn veertiende, en mijn ogen, heel grote blauwe ogen. Ze is heel levendig en ze kan zich heel goed alleen bezighouden. Misschien krijgt ze ooit wel een broertje of zusje. Soms denk ik van wel, maar als er een moeilijke nacht is geweest, twijfel ik wel eens. Alles dubbel doen... Maar ik zou toch nog graag een tweede 'harteke' willen. Een jongen of een meisje, het maakt niet uit."
