Beluister: Dixie Dansercoer in 'De Rotonde' in 2016: “Ja, ik stond oog in oog met de dood”

Als poolreiziger heeft Dixie Dansercoer zijn portie gevaar wel gekend. Toch spreekt hij tegen dat zijn beroep op zich gevaarlijk is. “Er zit een gevarenfactor in, dat wel. Maar we zijn daar zo bewust mee bezig, dat het niet meer gevaarlijk is.” Waarop Christel Van Dyck opmerkt dat als zij ooit een ijsbeer zou tegenkomen, ze zou zeggen dat ze aan de dood is ontsnapt. “Dat is inderdaad 12 keer gebeurd,” geeft Dixie toe. “Maar ik ben in het dagelijks leven al meer geconfronteerd met gevaarlijke situaties.”

 

Christel Van Dyck wil toch wel eens weten wat je moet doen als er een ijsbeer voor je staat. “Rustig blijven, en proberen te voorzien wat die beer zinnens is,” legt Dixie Dansercoer uit. “11 keer hebben we de ijsbeer kunnen wegjagen met wat lawaai te maken, of een vuurpijl af te schieten.”

 

Maar één keer wist de ijsbeer van geen ophouden. Hij heeft de poolreizigers twee dagen lang de stuipen op het lijf gejaagd door in hun buurt te blijven hangen. “Dan doe je natuurlijk geen oog dicht. Toen hij uiteindelijk aan de slede begon te krabben op zoek naar eten, hebben we moeten ingrijpen.” De beer kreeg een schot in de poot, en koos het hazenpad.

In poolgebied is het toegestaan om een poolbeer te verwonden of zelfs te doden, als hij dichter dan 30 meter bij je in de buurt komt. “Maar dat is nog te ver. Je knalt niet zomaar een beer af. In dit geval was het écht heel dicht.”

Een ongesproken wet maakt dan mogelijk dat je deze jacht ‘afkoopt’ bij de inuït, de plaatselijke bewoners, eskimo’s zeg maar, al horen ze dat zelf liever niet. Zij hebben het recht om per jaar een aantal dieren te doden. Als je uit zelfverdediging een dier moet schieten, kan je de inuït hiervoor vergoeden, zodat zij 1 ijsbeer minder zullen doden binnen hun quota. Wat Dixie en zijn collega’s dan ook gedaan hebben. Zo blijft het evenwicht bewaard.