Stef Bos over 'Papa': "Het is een puur liefdeslied voor mijn vader"

Papa

'Papa', het allerbekendste liedje van Stef Bos, bestaat 30 jaar. Stef schreef het nummer tussen zijn geboorteplaats Veenendaal en Antwerpen. "Op een zondag had ik mijn ouders bezocht nadat ik vernomen had dat mijn vader ernstig ziek was. De dokters gaven hem nog maar een paar maanden. Ik was 26 jaar en studeerde aan Studio Herman Teirlinck in Antwerpen. Op de trein terug was ik daarna in totale verwarring. Ik was nog niet klaar met mijn vader. Ik wou hem nog van alles laten zien. Op de trein spatte die tekst eruit. Ik wou gewoon tegen hem zeggen dat ik van hem hield en dat zeiden we niet genoeg tegen elkaar. Mensen vroegen mij ook of het goed ging tussen ons. Om het liedje geloofwaardig te kunnen zingen, moet je af en toe de tegenstelling durven benoemen."

Een deel van mij

Stef Bos schrijft niet zomaar een liedje. Het overvalt hem iedere keer. "Toen mijn vader mij vertelde dat hij het slechte nieuws van de dokter gekregen had, zat hij het vuil van onder zijn nagels te halen. Op dat moment dacht ik dat ik dat ook op dezelfde manier doe. Hij is gewoon een deel van mij. Als ik kwaad wordt op mijn kinderen, zie ik mijn vader ook." Wat vond de vader van Stef Bos van het liedje? "Ik had het liedje op een cassette opgenomen. Niet meteen met de bedoeling om het op een plaat te zetten. Ik wou het hem gewoon geven omdat ik het soms al zingend beter kan uitleggen wat ik wil zeggen. Hij zei: "We zijn het niet altijd met elkaar eens, maar het is precies zoals je het hebt gezongen." En toen wist ik dat hij het heel mooi vond, maar hij liet het nooit zien. Pas na zijn overlijden zag ik de plakboeken met krantenartikelen over mij."

André Hazes was jaloers

Er waren ook artiesten die jaloers op Stef Bos waren omdat zij het liedje niet hadden geschreven. "Begin jaren 90 was ik samen met André Hazes te gast in een Nederlands televisieprogramma. Hij zei dat hij het spijtig vond dat hij het nummer niet had geschreven. 'Papa' ligt op de rand van een smartlap. Als ik het nu zing, maak ik het liedje klein en wordt het heel persoonlijk."

"Tijdens de voorbije 30 jaar heb ik over 'Papa' heel veel verhalen gehoord. Dat nummer is niet meer van mij. Het is van iedereen. Die verhalen zijn de mooiste complimenten die je kan krijgen. Ze landen ergens in een leven. Ze krijgen ergens een plek."

Milder met de jaren

Met de jaren heeft Stef Bos de tekst van 'Papa' aangepast. "De zin 'Ik geloof in niks' zing ik niet meer, want je kan niet in niks geloven. Het kan God zijn, maar ook de liefde of de toekomst of de schoonheid. De zin 'We komen elkaar na de dood ook niet meer tegen' is ook geen optie meer. Ik ben een agnost, dus ik weet het niet. Ik heb het veranderd in 'We komen elkaar na de dood misschien nooit meer tegen.' Dat is ook veel mooier dan alles absoluut te stellen. Aan het eind van zijn leven zei mijn vader: 'Jongen, je zal het wel merken als je ouder wordt, wordt je minder stellig.' Dat klopt. Je wordt milder. Er is geen andere optie."

Tussen de koeien

11 jaar geleden kreeg Stef Bos een heel bijzondere telefoon van een man uit Ertvelde. "Een gemeenschappelijke vriendin Cynthia vertelde dat een zekere Luc Lambrecht, een restauranthouder uit Ertvelde, mij wou spreken. Hij telefoneerde mij en zei dat hij een goede band had met zijn vader. De laatste twee koeien die Luc met zijn vader vetgemest had, moesten geslacht worden. Hij kon daar alleen maar afscheid van nemen als ik het liedje 'Papa' zou zingen tussen die koeien. Toen zijn vader gestorven was, ging hij in november naar het kerkhof en hoorde hij elke keer op de radio het liedje 'Papa'. Dat was het moment dat hij moest wenen."

"Na een feestdag stond Stef Bos bij ons in de keuken. Ik heb de foto van mijn vader genomen en zijn we naar de weide vertrokken, waar Stef het liedje 'Papa' a capella gezongen heeft. De week erna zijn de koeien geslacht. Dat moment blijft voor mij het mooiste geschenk van mijn leven", vertelt Luc Lambrecht zelf over die ervaring.

'Papa' anno 2021