de inspecteur
Pendelaar Sofie: "Tweeten met de medewerkers van de NMBS is dolle pret!"
dagboek van een pendelaar
wo 8 jan. - 9:14
Ja, hoor. Een “hoera” is vaak op z’n plaats voor de medewerkers van de NMBS. Bijvoorbeeld voor de mensen die het Twitteraccount van de NMBS beheren. Ze moeten eindeloos veel geduld hebben om al die klachten en al dat gezaag van gefrustreerde pendelaars te lezen en te beantwoorden. En zij moeten het oplossen. Zo snel mogelijk dan nog. Nu. Maar helaas, zij beschikken vaak over evenveel of zelfs minder informatie dan de reizigers zelf. Daarom is een bedankje af en toe op zijn plaats.
Alarm! Pendelaar Wervik gespot!
Ik denk vaak dat er een rode lamp gaat branden als Pendelaar Wervik weer eens een tweet stuurt naar @NMBS. “O neen, daar is ze weer. Haar trein zal weer niet rijden zeker?” En dat er dan een discussie ontstaat tussen de medewerkers: “Ik antwoord niet, hoor. Doe jij maar.”
Maar ik wil het hen niet lastig maken. Ik wil vaak gewoon wat informatie. Zijn er problemen met de app? Waarom rijdt mijn trein niet? Waarom weet mijn treinbegeleider niks over de problemen?
Of ik wil een melding doen. Dat de chauffage kapot is in de trein bijvoorbeeld. Want stel je voor dat de chauffage alleen kapot is in de eerste helft van de trein, en dat de treinbegeleider dat nog niet weet.
Het was gisteren het geval. Het was ijskoud op de trein. Dus ik stuur een berichtje via Twitter.
Uiteraard weet ik wel dat Robbe niet weet waarom de chauffage op mijn trein niet werkt. Maar hij kan het melden. Want als de treinbegeleider de problemen nog niet heeft opgemerkt, dan weet hij het nu wel zeker.
Robbe vraagt waar ik zit. In welke wagon. Oei, denk ik. Nu gaat hij aan de treinbegeleider zeggen: “Pendelaar Wervik is weer aan het zagen, hoor. Let op, ze zit in de derde wagon.” Maar neen, hoor. Robbe heeft andere plannen.
Die Robbe toch! Hij geeft me een virtuele warme choco. Lief. De choco repareert de chauffage niet op mijn trein, en ik krijg het niet warmer, maar zijn tweet doet me wel lachen. En ik krijg begrip.
Het is niet de eerste keer dat ik een virtueel warm drankje krijg. Ook Tony heeft me al eens een koffie gebracht op Twitter. Hij had mijn vraag beantwoord en vroeg of hij nog iets voor me kon doen. Ik zei “och ja, een koffietje zou wel fijn zijn” en hij postte een koffie op Twitter. Hihi.
Trein gekrompen
Ik probeer zelf ook niet té veel te zagen. (Ja echt, ik probeer dat.) Dus soms steek ik wat humor in mijn klachten. Zoals toen de trein maar 3 in plaats van 6 rijtuigen had.
Het werkt. Tony snapt mijn humor. En hij geeft me nog wat extra informatie bovendien.
Haha, Tony! Ik zit dan wel in een overvolle trein, ik moet keihard lachen. En lachen is de beste remedie tegen de verbitterdheid die vaak de kop op steekt als er weeral eens een trein te kort is, of te laat, of te koud.
Dank je wel dus, Robbe en Tony. En al jullie andere collega’s die begrip tonen als wij pendelaars het even moeilijk hebben. Doe zo verder. Ik hoop dat jullie bazen jullie af en toe een echte koffie of choco brengen. Met een schouderklopje erbij. En dat ze er ook zullen voor zorgen dat jullie in de nabije toekomst over nog meer en betere tools kunnen beschikken om reizigers te helpen en te informeren.
