de inspecteur
Treinblog #37 Herkend!
dagboek van een pendelaar
di 13 aug. - 9:13
Het is gebeurd! Iemand heeft mij herkend op te trein. 'U bent toch pendelaarwervik? Die vrouw die verhalen schrijft over deze treinrit?'
Spannend zeg!
Fan of niet?
Ik weet niet wat de man van mij en mijn verhalen denkt. Misschien vindt hij wel dat ik overdrijf. Dat ik zaag. Dat ik beter gewoon de auto neem. Misschien werkt hij bij de NMBS of Infrabel. En wil hij zich verdedigen. Misschien vindt hij mijn schrijfsels gewoon onzin.
Ik ben verrast dat hij me herkent en me aanspreekt. Maar ik ben vooral een beetje bang voor wat volgt. Misschien begint hij wel een hele scheldtirade. En ik kan niet weg. Ik zit vast op de trein. En we zitten vlak tegenover elkaar.
Snel, nu het nog kan!
We zitten al bijna anderhalf uur recht tegenover elkaar. We zijn bijna in Menen. Hij heeft de hele rit niks gezegd. Geen teken van herkenning, geen poging om me aan te spreken. En nu plots wel. Heeft hij gewacht tot vlak voor zijn halte? Wil hij snel kunnen wegrennen nadat hij mij de huid heeft vol gescholden?
Ik weet niet goed wat te doen. Ik zeg schuchter 'ha, ja dat ben ik, jaja!' en ik glimlach. De man glimlacht terug. 'Ik lees je verhalen graag. Ze zijn zo herkenbaar. Ik neem dezelfde trein elke dinsdag. Het is zo waar wat je schrijft.'
Je verhalen zijn zo herkenbaar!
Oef!
Een fan! Een medependelaar! Een begrijpende ziel! Wat een opluchting.
We begrijpen elkaar. We delen onze ervaringen. Ik vertel welke verhalen hij nog kan verwachten. Hij knikt instemmend.
In Menen moet hij er af. Hij heeft echt wel tot het laatst gewacht om mij aan te spreken. Had hij zelf schrik? Misschien was hij wel bang dat ik een norse vrouw zou zijn. Dat ik zelf een scheldtirade zou afsteken. Omdat hij zich onbewust gedragen had als een vervelende pendelaar zoals in één van mijn verhalen. Of omdat hij nu zélf het onderwerp van een verhaal zou zijn.
Ja, hij is het geworden. Het onderwerp van dit verhaal. Niet om zijn vervelend gedrag. Maar om zijn attentie en vriendelijkheid. Het was een waar genoegen, beste fan! Tot een volgende keer!
