Wablief? Bevergeil in mijn vanilleijs?

Als je alle namen in de ingrediëntenlijst van alledaagse producten wil begrijpen moet je een combinatie van Latijn en hogere chemie studeren. Maar Lieven Scheire brengt daar verandering in.

Voortaan pikt hij er elke week één ingrediënt uit dat de industrie gebruikt, maar waarvan je misschien liever niet wil weten wat het precies is. Vandaag is dat…

Castoreum

Heb je een doos vanilleijs of een fles bittere alcoholische drank in huis? Dan zou het kunnen dat castoreum één van de ingrediënten is, al houden de producenten het meestal bij ‘natuurlijke geur- en smaakstoffen’.

Castoreum is potjeslatijn voor … bevergeil.

Bevers hebben twee klieren tussen de anus en de geslachtsorganen waarin castoreum wordt gevormd. Ze vetten er hun vacht mee in, maar gebruiken de stof ook om hun territorium af te bakenen. Ze zetten geursporen af op zelf opgekrabde heuveltjes van modder en rottende plantendelen.

Castoreum ziet er een beetje uit als donker hars. Het ruikt dierlijk zoetig en smaakt wat bitter. Je kan het eigenlijkwel wat vergelijken met muskus, al omschrijven sommigen het als een combinatie van schoensmeerolie en een ziekenhuisgeur.

De stof wordt al eeuwen gebruikt in parfums, maar men ontdekte ook dat ze de smaak van vanille versterkt. Dus deed het bevergeil ook z'n intrede bij de voedingsindustrie.

Castoreum kan ingezet worden als ingrediënt van producten met een vanille- of frambozensmaak of van bittere alcoholische dranken. Niks mis mee natuurlijk, want het is intussen een erkend voedingsadditief.

Het enige nadeel is natuurlijk wel dat er bevers moeten voor sterven. Niet bij ons gelukkig, ze worden alleen bejaagd in de VS en Canada, maar toch. Je bolletje vanilleijs is misschien niet zo vegetarisch als je zou denken. Of zelfs je sigaret, want ook daarin wordt bevergeil soms gebruikt…