Dominique Van Malder: "Vroeger wou ik in een ander lichaam wonen, nu heb ik meer vrede met hoe ik eruit zie"

“Ik ken het thema natuurlijk als geen ander. Ik bén het thema. De reeks gaat niet alleen over de ‘zwaarte’ van hun lichaam, maar vooral ook over de zwaarte van het leven en hoe ze daarmee omgaan. Zeker in ‘visuele tijden’ waarin iedereen afgerekend wordt over hoe hij of zij eruit ziet, vind ik dat een heel belangrijk thema. Ik ben al sinds mijn zes, zeven jaar het dikkertje van de klas. Dus ik weet wat dat met een kind en een mens doet. Je wordt daar sowieso over aangesproken. Dan heb je twee keuzes: oftewel laat je ze doen, oftewel begin je te antwoorden. Je begint dingen uit te vinden om de mensen af te leiden van je eigen lichaam. In mijn geval was dat de plezantste van de klas zijn. Ik begon moppen te tappen waardoor ze eerder daarmee lachten dan met mijn lichaam.”

Obese Jezus

“In het vierde of vijfde leerjaar was er rond Pasen een bijbels toneelstuk gepland. Ik deed dat graag, toneelspelen. Dus toen de vraag kwam wie Jezus wou spelen, ging mijn vinger meteen naar boven. Maar sommige leerkrachten vonden het precies wel een grappig idee dat er een obese Jezus aan het kruis zou hangen. Dan kwam er een leerkracht naast mij staan die met zijn vingers tegen mijn ‘tetjes’ tikte. Dat zijn wel heftige dingen om mee te maken. Op dat moment lach je dat weg, maar na een tijdje besef je dat er grenzen zijn aan dat ‘lachen met’. Maar het gaat niet alleen over breed zijn hé. Als je ros haar, een bril of een andere huidskleur hebt, word je soms ook gepest. ‘Albatros’ gaat niet per se over zwaar zijn, maar over hoe je aangesproken wordt en eruit ziet. We willen tonen wat er achter dat ‘omhulsel’ zit.”

“Mijn jeugd heeft zeker invloed gehad op mijn carrièrekeuze. Vroeger wou ik misschien in een ander lichaam wonen. Wou ik liever iemand anders zijn. En iemand anders zijn, iemand anders spelen, dat is natuurlijk de essentie van acteur zijn. Dat is dan de positieve invloed die mijn jeugd gehad heeft.”

Ziet Dominique zichzelf nu graag? “Ik heb nu veel meer vrede met hoe ik eruit zie dan vroeger. Maar uiteraard zou ik er nog steeds nét iets anders willen uitzien. Maar ik weet intussen wel wat ik daaraan kan doen. Ik weet wat er gezond is voor mij. Want dat is het belangrijkste: niet hoe ik eruit zie, maar of ik gezond ben. Daar probeer ik vooral op te letten. De ene dag lukt dat al wat beter dan de andere. Dat is het positieve aan ouder worden: je neemt meer en meer vrede met wie je bent en hoe je eruit ziet. We zijn er nog niet, maar ik struikel er minder over dan vroeger.”

"We moeten leren dankbaar zijn"

“Ik probeer het leven zeker positief te zien. Het glas is minstens halfvol. Maar er bestaat natuurlijk ook alleen maar licht door donkerte en vice versa. Er is zoet in het leven omdat er ook zout is. Geen lachen zonder traan. Positief blijven in het leven is belangrijk. Maar ik kan dat zeggen, want ik heb een gemakkelijk leven. Ik heb werk dat ik graag doe en een fantastisch lief en kinderen. Ik ben goed omringd, dus tot op heden kán ik ook positief blijven. Mocht mijn leven zich in een andere context afspelen, zou ik misschien ook minder positief overkomen. Ik ben me daar heel erg bewust van. Maar ik probeer energie te halen uit de heftige dingen van het leven, dan dat ze mij klein krijgen." 

"Een programma als ‘Radio Gaga’ helpt zeker en vast om dingen te relativeren. Want soms beseffen we niet dat we aan de juiste kant van de aardbol zijn geboren. Het is een privilege om de dingen te kunnen doen die we mogen doen. Er wordt veel geklaagd in dit land, terwijl ik vind dat we wat meer op de hoofdzaken zouden mogen focussen. Mensen die écht niets hebben, die mogen van mij sakkeren. We moeten leren dankbaar zijn.”