de madammen
Ilse koos voor een abortus: "Het kan toch niet dat de procedure die je moet volgen je het gevoel geeft dat je iets slechts aan het doen bent?"
wo 19 mei - 8:31
"Ik was 25 toen ik ontdekte dat ik zwanger was, het overviel mij helemaal", vertelt Ilse. "Ik stond nog niet zo sterk in mijn schoenen op dat moment, ik studeerde nog en de relatie waar ik in zat was vrij pril. Het nieuws dat ik zwanger was, kwam dus heel onverwachts. Als je de keuze maakt om een kind op de wereld te zetten, moet je er ook met twee achterstaan, vind ik. Daarom heb ik op dat moment voor een abortus gekozen. Natuurlijk is het niet iets waar je licht over gaat. Je wordt heel hard geconfronteerd met leven en dood. Het is niet iets dat je zomaar afhandelt."
"In mijn eerste gesprek met de huisarts kreeg ik meteen de vraag gesteld 'waarom?'"
Een op vijf vrouwen in België laat ooit een zwangerschap afbreken. Dat zijn er 18.000 per jaar. Toch wordt er amper over gesproken en blijft het een beladen keuze, zo ondervond ook Ilse. "In mijn eerste gesprek met de huisarts kreeg ik meteen de vraag gesteld 'waarom?', wat ik heel direct vond. Ik was er echt verbouwereerd door. Je wordt altijd in een soort van schuldpositie geduwd, waarin je je moet verantwoorden. Terwijl het eigenlijk om een gefaalde anticonceptie ging. Ik vond het daarom heel gek dat je een schuldgevoel en schaamte krijgt aangepraat."
Intussen is het drie jaar geleden dat Ilse de abortus onderging. Ze hield haar verhaal lang verborgen, tot vorige zomer de abortuswetgeving weer actueel werd. "Ik heb me na mijn abortus helemaal afgesloten van mijn omgeving, omdat ik met heel veel schaamte achterbleef. Ik wou me niet heel de tijd verantwoorden, dus ik heb de verwerking ervan heel erg op mijzelf gedaan. Het is pas de voorbije zomer toen het abortusdebat opflakkerde in de politiek, dat ik vond dat ik ermee naar buiten moest treden. Ik hoorde niet de juiste stemmen in het debat, maar ik hoorde veel foute projecties die niet klopten."
Je wordt altijd in een schuldpositie geduwd.
"Ik was zelf heel kwaad en teleurgesteld op het systeem dat je moet volgen als je een abortus wil. We hebben in België een van de beste gezondheidszorgen ter wereld, en toch moest ik zo touwtrekken en mijzelf verantwoorden om de zorg te krijgen die ik nodig had. De volledige procedure, het feit dat je niet zomaar in een ziekenhuis in je buurt terecht kan, de bedenktijd waaraan je je moet houden, dat allemaal duwt je nog meer in het gevoel dat je iets slechts aan het doen bent. Daarom is het zo belangrijk om de verhalen van vrouwen die het meegemaakt hebben, te horen bij het opmaken van de wetgeving."
