Jan Leyers over John Lennon: “Hij was alles wat je als 13-jarige wilde zijn”

“Ik bleef voor één van de eerste keren slapen op het kot van mijn lief in Gent. Na een romantische nacht stonden we op om naar de les te vertrekken. Iemand zette de radio op en het was een nummer van The Beatles. Een geweldige manier om mijn dag te beginnen, want ik ben een grote Beatles-fan. Het nummer is gedaan en daarna volgt er, naadloos, nóg een nummer van The Beatles. Daar kreeg ik een vreemd gevoel bij. ’s Morgens wordt er normaal gezien veel gepraat op de radio. Toen volgde er nog een derde nummer van The Beatles, weer zonder commentaar. Ik kreeg het helemaal koud en dacht meteen: wie van de vier is het? Het bleek John Lennon te zijn."

“Ik hou van alle Beatles. Ik ben nét te jong om hun hoogdagen meegemaakt te hebben, ik was 11 jaar toen ze uit elkaar gingen. Mijn introductie was het solowerk van John Lennon uit de jaren 70. Dan heb ik een inhaalbeweging gemaakt en ben ik terug gaan luisteren naar Beatlesmateriaal. Het is toch ongelooflijk wat zij op amper zeven jaar allemaal gemaakt en bereikt hebben. Ze strooiden met hits en vernieuwende ideeën en arrangementen. Paul McCartney is nog steeds een hele straffe zanger. Er zit een soort opwinding in zijn stem die heel aanstekelijk is. Combineer dat met het rebelse van John Lennon, en je hebt iets magisch.”

“Lennon maakte seuten ineens cool”

Toch is John Lennon degene met wie Jan het meeste affiniteit heeft. “Ik heb lang nagedacht over hoe dat kwam. Eén van de hoofdredenen was: hij droeg ook een bril! Ik droeg er ook eentje, maar dat was absoluut niet cool. Iedereen die dat droeg was een seut, je zette ‘m altijd zo snel mogelijk af. Plots was er daar een wereldster, de graafste gast van de hele planeet, die ook een bril droeg! Plots werd een bril dragen een pluspunt. Maar ik hield ook van zijn humor, zijn dwarse kantje. Hij was alles wat je als 13-jarige wilde zijn.”