Leen is mantelzorger voor haar zoon: "Ik probeer zijn gps te zijn“

Pieter-Jan is 36 en is hoogsensitief. Hij heeft een gevoeligheid voor psychoses en sinds kort hebben ze ontdekt dat hij ook een lichte vorm van autisme heeft. Momenteel woont hij niet meer thuis, maar is hij is al vier maanden in opname. Hij wil graag naar huis, maar mama Leen is terughoudend, "ik zou willen dat hij eerst kan tonen dat hij op zichzelf wonen weer aan kan, want dat is niet vanzelfsprekend."

Het is ook geen vanzelfsprekende keuze voor Leen zelf, want de zorg voor haar zoon heeft ook een grote impact op haar leven. "Ik zie mezelf al 9 jaar als mantelzorger. 9 jaar geleden ben ik gestopt met werken en werd ik ten volle geconfronteerd met de zwaarte van alles."

"Ik ondersteun hem in alles wat hij doet, ook in alle moeilijkheden. Ik ben een luisterend oor, ik probeer zijn gps te zijn, ik probeer soms voor te zijn op wat er bij hem afspeelt. Dat ik altijd de juiste woorden vind om hem uit een crisis te halen."

Vooruit kijken is moeilijk

Leen kijkt met een bang hart naar de toekomst. "Op een bepaald moment zal hij er toch alleen voorstaan. Dat is de grootste angst van iedereen die zorgt voor iemand met een psychische kwetsbaarheid. Als je er niet meer bent, wat dan? Ik heb al gewenst dat als we toch moeten sterven, dat Pieter-Jan dan de eerste zou zijn. De gedachte dat hij alleen zou moeten achterblijven vind ik vreselijk."

Loslaten is geen optie voor Leen, maar toch zou ze graag meer tijd voor zichzelf kunnen hebben. "Ik heb moeten vaststellen dat ik mezelf verraad. Dat gaat heel ver. Ik had soms het gevoel dat ik zijn leven leidde. Ik zou graag weer plezier kunnen hebben van een weekendje weg. Ik zou graag meer kunnen genieten. Maar mijn gedachten zijn als het ware 24 uur op 24 bij hem."

Zit je in een gelijkaardige situatie als Leen? Familie van psychisch kwetsbare mensen kan terecht bij de organisatie Similes.