Viroloog Steven Van Gucht: “Al heel mijn leven ben ik gefocust op het werk. Dat is een slechte eigenschap van mij en gaat ten koste van mijn naasten”

“De natuur en dieren helpen om alles te relativeren. Dat is ook de reden dat we in Bokrijk zijn. Tijdens de eerste lockdown waren het spannende tijden, want we wisten niet wanneer de piek zou komen en hoe zwaar die zou zijn. Ik keek dan naar de kippen in mijn tuin, die trokken hun er niets van aan. Dat hielp mij meer dan ventileren tegen iemand.” Steven Van Gucht zal je echter zelden kwaad zien. “Ik ben passioneel en kan boos worden. Maar ik ben liever mild en gemoedelijk.” 

Een jaar vol corona 

“Ik kan dus zeker begrijpen dat het geduld bij de mensen op is. Dat ze tijdens de zonnige dagen samenkwamen, kan ik hen niet verwijten. Als bevolking hebben we al een mooie prestatie geleverd. We mogen daar fier op zijn. Maar er komen nog een paar moeilijke weken. Je kan ook weinig nieuws zeggen buiten dat we moeten volharden.” Toch blijft de viroloog vol goede moed overeind. “Het gaat vrij goed met mij. Ik heb nog zin om ervoor te gaan. Het is wel bevreemdend. Ik kom buiten en mensen vragen een foto. Ik vraag me af of ik hierna vergeten zal worden en of het nog lang zal nazinderen. Niet dat ik het erg vind, ik ben er dankbaar voor. Ik heb het gewoon niet gezocht, het is niet mijn beroep. Wel heb ik nog maar weinig tijd gehad om alles te laten bezinken. Ik ben continu met de coronacrisis bezig. Tot vervelens toe, ook voor mijn omgeving”  

“Tijd nemen samen heb ik dit jaar hard gemist” 

“Ik voel dat het weegt op hem”, vertelt Steven over zijn zoon van vijftien jaar. “Ik kijk er erg naar uit om terug tijd te nemen samen. Dat heb ik dit jaar heel hard gemist. De eerste weken kreeg ik veel telefoons en het ging altijd over zieken, opnames of doden. Mijn zoon volgde dat allemaal mee en ik heb niet snel genoeg beseft dat het zwaar voor hem was. Ik heb dan een regeling gemaakt zodat hij in de week bij zijn mama is en in het weekend bij mij. Dan probeer ik het rustiger aan te doen. Ook deze zomer hoop ik tijd vrij te maken voor mijn familie. Daar kijk ik echt naar uit.”  

Over wie mag aanschuiven bij zijn laatste avondmaal, moet Steven Van Gucht dan ook geen moment nadenken. “Dat is een makkelijke vraag: mijn familie. Ik wil zeker mijn zoon erbij hebben en wie weet tegen dan ook de kleinkinderen. Ik zou hen dan willen meegeven dat ik ze graag zie. Mijn zoon zit nu in zijn volle puberteit dus dat zijn moeilijke gesprekken, het dringt niet altijd door. Maar we zeggen dat veel te weinig. Ik zal altijd fier op hem zijn, ongeacht wat hij doet of gaat worden.” 

Een leerproces 

“Al heel mijn leven ben ik gefocust op mijn studies of op het werk. Dat is een slechte eigenschap van mij en gaat ten koste van mijn naasten. Nu kan ik opnieuw weinig tijd vrijmaken, het blijft dus een continue werkpunt. Ik denk altijd dat ik het in de toekomst zal goedmaken, maar ik moet dat ook effectief doen.” Door deze crisis kwam Steven Van Gucht ook tot andere inzichten. “Ik heb geleerd dat ik mensen kan geruststellen. Ik wist dat niet en had nog nooit zo naar mezelf gekeken. Ik vind dat ik meestal nerveus ben en zeg graag waar het op staat. Wat je nog leert in deze crisis, zijn alle mooie kanten van de maatschappij. Maar daartegenover ook alle lelijke en slechte kanten. Dat merk je aan de lelijke commentaren. Vaak waren die zeer persoonlijk of kreeg ik zelfs doodsbedreigingen. Maar het is echt een minderheid. ”  

De toekomstvoorspeller 

“Normaal bestaat onze job eruit te kijken naar het verleden en dat proberen te verklaren. In deze crisis wordt ons gevraagd te voorspellen. Soms zit je erop en soms zit je ernaast. Alles wat ik geleerd heb, kan ik nu gebruiken. Ik vind het maar normaal dat ik de kennis en ervaring kan aanwenden. Dus ik heb zeker geen spijt. Ik heb niet getwijfeld. Dit is wat ik moet doen. Punt.” 

Voor de gelegenheid werpt Steven Van Gucht een blik op de toekomst. “Ik verwacht dat deze lente en zeker deze zomer alles makkelijker zal gaan. Dat we meer gaan kunnen en mogen. Als we volledig naar normaal willen gaan, moeten we een groot deel van de bevolking vaccineren. Dat zal eerder naar het einde van het jaar toe zijn. Al denk ik dat je doorheen Europa veilig zal kunnen reizen. Er zullen zeker beperkingen zijn, maar het wordt een mooie zomer. Het komt absoluut goed. Het licht aan het einde van de tunnel is er. Ik zie het eigenlijk al schijnen. Het zal alleen maar beter gaan.”