de madammen
Yari van Kaer: "Pleegkind zijn is heel schoon, maar pleegbroer zijn van iemand is ook belangrijk"
ma 16 nov. - 8:00
Op dit moment zitten ze in het weekend met 11 aan tafel. Het is er dus altijd gezellig druk. Marjan en Walter Van Kaer vingen de voorbije jaren al 50 pleegkinderen op in hun warme nest. Maar het begon natuurlijk met eentje, hun eerste pleegzoon Yari.
Niet gepland
“24 jaar geleden was ik er plots, letterlijk. Mijn biologische mama en papa en hun omgeving wisten niet van de zwangerschap af”, begint Yari zijn verhaal. “Het was tamelijk snel duidelijk dat ze niet voor mij zouden kunnen zorgen. Er waren al kinderen en ik was niet gepland.”
Tante als pleegmama
“Ik ging bij mijn tante en nonkel wonen. Mijn pleegmama is namelijk de zus van mijn biologische papa. Voor hen was het 24 jaar geleden snel duidelijk: Yari komt naar ons.”
“Ze hadden al 4 kinderen en op het moment dat ik in het gezin kwam, was mijn pleegmama hoogzwanger. Mijn broer is drie dagen jonger dan ik, voor mij is dat mijn tweelingbroer.”
“Tegen mijn biologische ouders zeg ik tante en nonkel, mijn echte tante en nonkel zijn mijn mama en papa. We hebben dat zo afgesproken. Het lijkt ingewikkeld, maar voor mij is dat de normaalste zaak van de wereld.”
Nooit boos geweest
“Ik ben nooit boos geweest op mijn biologische ouders dat ze mij hebben afgestaan en dat mijn echte broers en zussen wel mochten blijven”, zegt Yari overtuigd. “Hier heb ik altijd alle kansen gekregen. Wou ik in Antwerpen gaan studeren en naar de balletschool, dan mocht ik dat. Wou ik daarna op internaat om toneel te gaan studeren, dan mocht ik dat ook. Ik ben heel goed terechtgekomen.”
Mijn broers en zussen wisten niet van mijn bestaan af
“In mijn puberjaren ben ik er wel even bewust mee bezig geweest en was het niet altijd even makkelijk. Maar gelukkig heb ik mijn echte broers en zussen leren kennen en hebben wij een band opgebouwd. Ze wisten namelijk heel lang niets van mijn bestaan af. Zodra ze dat wel te weten kwamen, hebben we contact gezocht en een band opgebouwd die misschien nog sterker is geworden door ons verhaal. Voor mij zijn dat echt mijn broers en zussen.”
Ontzettend graag pleegbroer
“En dan kwamen er nog kinderen: pleegkinderen. “Ik heb van op de eerste rij mogen meemaken om wel in een gezin terecht te komen. Voor mij zal de deur altijd openstaan voor kinderen die het nodig hebben. Ik kan me voorstellen dat het voor veel pleegkinderen wennen is als ze hier aankomen. In het begin is het allemaal nieuw, loopt het allemaal goed. Maar je moet je natuurlijk wel aan de gezinsregels houden. Dat is niet altijd voor iedereen even makkelijk. Hoe ouder je wordt, hoe meer je gaat puberen, hoe moeilijker soms.”
“Ik ben ontzettend graag een pleegbroer: met mijn pleegbroers -en zussen bezig zijn, hen proberen te ondersteunen. Elk verhaal is anders maar ik kan wel zeggen dat ik mijn verhaal al heb en dat ik weet wat het met mij gedaan heeft. Het zijn van die kleine dingen die je voor hen doet, achter de schermen, waarvan je beseft: ik had misschien ook wel graag iemand in het gezin gehad die het allemaal herkent van bij zichzelf, die je beter begrijpt. Pleegkind zijn is schoon, maar een pleegbroer zijn van iemand is ook heel schoon en heel belangrijk.”
