Christel Van Dyck over haar ontmoeting met Martin Heylen: "Wat een indrukwekkende en innemende persoonlijkheid"

Ik denk dat hij hoofdschuddend gaat glimlachen als hij dit leest, Martin Heylen. De man die heel geïnteresseerd is in de verhalen van iederéén, van God en klein Pierke. In iedereen die hij in zijn reportages aanspreekt, is hij oprecht geïnteresseerd. Dat zié je. Het trof me dat een man die zo nieuwsgierig luistert naar de meest gewone verhalen van mensen, zo onzeker kon zijn over zijn eigen verhaal. Heel vaak stelde hij de vraag: is het wel interessant genoeg? Terwijl hij zo een rijk gevuld leven heeft, met zo veel verrassende, hilarische en pakkende verhalen. Maar zelf is hij er onzeker over.

Martin Heylen komt uit een milieu dat heel zijn omgeving beschouwde als minderwaardig. En dat voel je nog altijd doorwerken in zijn leven. In de mensen die hij opzoekt: vaak volgt hij mensen die wat in de underdogpositie zitten. Hij heeft daar duidelijk een voorliefde voor. Maar ook in het zichzelf niet belangrijk vinden. Zijn eigen verhaal niet belangrijk. Hij kijkt liever vooruit, dan terug te blikken.

Nu, ik begrijp het wel. Als ik in zijn schoenen zou staan, zou ik me ook afvragen of mensen wel willen weten wat ik meegemaakt heb. Mijn geheugen is trouwens even slecht als Martin beweert dat het zijne is. Ik zou heel veel uit mijn eigen verleden niet meer weten.  Misschien had hij ook wel schrik om te veel te vertellen? Na al die jaren kent hij de media als geen ander. Wat zijn beweegredenen ook zijn, ik ben er zeker van dat jullie gaan genieten van zijn verhaal. En Martin? Die zei op het einde van het gesprek dat hij in de Rotonde genoeg teruggeblikt heeft voor de rest van zijn leven. En ik geloof hem 😊

Christel