De Rotonde
Lieve Blancquaert: "Ik heb een vorm van dyslexie, daarom werd ik fotograaf'
radio 2 stelt voor
do 10 jan. - 6:09
Een fotografe en een journaliste, het lijkt een logische taakverdeling. Maar eigenlijk zit er meer achter: Lieve had lange tijd schroom om te schrijven, omdat spelling voor haar niet zo evident is. "Ik ben er vrijwel zeker van dat ik een vorm van dyslexie heb," getuigt ze in de Rotonde.
Beelden die spreken
Het heeft haar al heel jong doen kiezen voor fotografie, herinnert ze zich.
Op mijn 9 zag ik het beeld van het napalmmeisje, en toen wist ik: dat wil ik ook doen. Dat is een taal die ik kan spreken.
Ook al is ze toen niet direct aan het fotograferen geslaan. Het was eerder een opluchting: je kan ook op andere manieren verhalen vertellen. Want schrijven, en vooral spellen, was iets wat voor Lieve niet evident was. Tot de dag van vandaag, geeft ze toe aan Christel Van Dyck. "Soms heb ik heel veel stress om te schrijven."
Niet dom
In haar jeugd heeft Lieve ontzettend veel moeite gehad om juist te spellen of om woorden te lezen zoals ze er stonden. "Onlangs had ik het erover met mijn broer, en blijkbaar hebben heel wat familieleden dat probleem. Maar vroeger kende niemand dat. Vandaag de dag zou ik gediagnosticeerd worden met dyslexie en krijg je hulp om dat mankement wat bij te sturen. Men zal het je niet kwalijk nemen, terwijl je er vroeger als dom door werd bestempeld," blikt ze erop terug.
Lieve
Dt-maniakken
Ondertussen heeft Lieve zich ermee verzoend. "Ik weet nu dat het geen obstakel moet zijn om de verhalen bij mijn foto's te vertellen. Ik voel me bevrijd van de schaamte errond. Gelukkig bestaan er nu spellingscorrectors, dat geeft ook al hulp. En dan zijn er nog eindredacteurs die die fouten eruit kunnen halen. De dt-fouten. Je hebt van die dt-maniakken, he. Die kan ik eerlijk gezegd niet goed verdragen," grinnikt Lieve.
Lieve Blancquaert in de Rotonde, over de eeuwige rebel in haar, de zoektocht naar de vader van haar kinderen, en haar grote drang naar vrijheid.
Lieve
