Saartje Vandendriessche: neergeslagen maar nooit knock-out

Omdat ze mensen onbewust kwetste en dat was natuurlijk niet haar bedoeling. Of omdat mensen het niet gewoon zijn, dat iemand, en zeker een vrouw, de dingen zo open benoemt.
Zoals toen Saartje ooit, heel eerlijk bekende, dat het moederschap voor haar geen evidentie was en in het begin best moeilijk. Dat werd haar niet in dank afgenomen. “Vooral door andere vrouwen dan. Dat had ik niet verwacht. Vrouwen kunnen heel hard zijn voor elkaar, zeker als het op het moederschap aankomt.”

Ijzeren discipline

Dus de Saartje van nu is nog altijd vrolijk en open, maar iets meer bedachtzaam dan toen ze haar tv-carrière begon. "Ik zal niet zeggen dat ik totaal binnen de lijntjes kleur, maar wel meer dan vroeger," relativeert ze tegelijk de ommekeer. Wat al die jaren wél hetzelfde is gebleven is haar discipline. “Ik ben heel gedisciplineerd. Altijd geweest. Echt héél gedisciplineerd,” vertelt ze aan Christel Van Dyck.

Ze is alleszins veranderd, al was het maar door de loop der dingen. Het leven loopt nu eenmaal niet over rozen, dat is bij veel mensen zo. Bij Saartje is dat niet anders. “Ik ben wel eens neergeslagen geweest, maar nooit knock-out,” blikt ze terug. Die tegenslagen vallen haar vooral moeilijk, omdat het volkomen in tegenspraak is met de afspraak die ze met zichzelf gemaakt heeft. “Alles wat ik begin, maak ik af,” beloofde ze zichzelf.

Onderuit maar toch weer overeind

Dat is niet altijd gelukt. Zo werd ze geweigerd bij Studio Herman Teirlinck. “Dat was heel moeilijk. Je hebt een droom, en iemand pakt die gewoon af.”
Maar ook in haar persoonlijke leven werd ze geconfronteerd met onafgewerkte zaken. De relatie met de papa van haar dochter hield niet stand. De zoektocht in de liefde was moeizaam. En als Saartje vertelt over het onverwachte afscheid van haar gewezen partner enkele maanden geleden, toont Saartje dapper dit nog verse litteken. “Je kan dat allemaal rationeel plaatsen: het was zijn keuze en dat moet je respecteren.

Fout niet bij jezelf zoeken

Ik kan al die rationele overwegingen opsommen. Maar zo werkt het niet,” analyseert ze in de Rotonde haar eigen emoties. “Het slaat je onderuit. Je zoekt de fouten bij jezelf, ook al wéét je dat dat niet waar is. Ik heb gefaald. Ik heb het al gezegd: als ik iets begin, wil ik het ook afmaken, hoop je op een goed einde. Dat is niet gebeurd, en dat is moeilijk.” beschrijft ze het gevoel dat heel herkenbaar is voor mensen die achterblijven na een zelfdoding. En dan toont Saartje aan Christel hoe ze ook deze slag weer te boven zal komen, als ze besluit: “Ik ga dit ooit een plaats kunnen geven. Maar nu nog niet.”