De Zomers van Bart Kaëll: "Mijn grootmoeder was echt een droom van een bomma, de bomma die iedereen zou willen"

"Ik zou 2 augustus 2020 liefst overslaan," bekent Bart. "Maar ik word geen 60, hé, ik word tweemaal 30! Ik voel mij geen 60 jaar, meer een dertiger, maar goed, het is wat het is. Je kan de tijd niet terugdraaien en het is het enige eerlijke in de wereld: iedereen wordt elk jaar een jaartje ouder."

De Haan: het begin van alles

Bart houdt van de zee en in het bijzonder van De Haan. "Eigenlijk is mijn hele leven hier in De Haan gestart. In de zomer van 1978 werkte ik hier in een hotel. 's Avonds gingen we toen soms met de groep een pintje drinken. En daar heb ik Luc ontmoet. Hij kwam daar met zijn toenmalige vriendin. We zijn toen aan de babbel geraakt en ja, de rest is bekend. Het zijn heel fijne herinneringen. Telkens als Luc en ik hier passeren, denken én zeggen we er iets over: 'Hier is ons verhaal begonnen'. Het was dan ook voor ons een memorabel moment." 

"Ik heb Luc in juli leren kennen, maar voor de maand augustus had ik een interrail ticket gekocht, waarmee je door heel Europa kon reizen. Met 6 kameraden zijn we naar Italië, Griekenland en het Zuiden van Frankrijk getrokken. Voor mij was het de eerste keer alleen uitvliegen. Een leuke en leerzame ervaring."

"Ik weet wel nog dat ik toen we op Corfu zaten, waar we een huisje hadden gehuurd, een brief heb geschreven naar Luc. Dat ik het op reis wel heel leuk vond, maar dat ik graag zo snel mogelijk terug naar België wou om nog eens af te spreken. Niet dat we toen al zo close waren, maar er groeide blijkbaar wel iets."

Waarom kamperen in de tuin?

"In de zomer van 1975, ik was toen 15, mocht ik nog niet uitgaan. Mijn broer en zus die wat ouder zijn, mochten dat wel en dus had ik iets 'geregeld' om toch ook eens te kunnen uitgaan. Wat ik nu vertel is trouwens nieuw voor mijn moeder. Een klein geheimpje dat ze nooit heeft ontdekt 😉 ."

"Mijn plan: kamperen in de tuin. Mijn moeder vond het wat raar, maar ik bleef aandringen. Dat ik zin had om buiten te slapen, dat het zo mooi weer was. Uiteindelijk mocht het en heb ik de tent opgezet in de tuin. Toen mijn ouders sliepen, ben ik naar buiten geglipt. Samen met mijn zus en een kameraad die een auto had, zijn we dan uitgegaan. De eerste sigaretjes roken, een beetje stoer doen, het hoorde er allemaal bij."

De magische ontmoeting met Gilbert Bécaud

"In de zomer van 1983 heb ik Gilbert Bécaud aan het werk gezien in het casino van Middelkerke. Ik was als enige in de zaal tijdens de repetitie en na zijn optreden heb ik hem mogen ontmoeten. Een heel vriendelijk, attent man, die mij niet zomaar heeft afgewimpeld, maar waarmee ik toch zeker een kwartier heb kunnen praten." 

"Voor mij was die ontmoeting echt wel magisch, heel bijzonder. Hij is één van de weinige mensen waar ik echt naar opgekeken heb. Als je die dan kan ontmoeten en ziet hoe zo iemand achter de schermen werkt, dat is ongelooflijk." 

Lees verder onder de foto

Liefde voor Franse muziek

"Thuis keken we veel naar Franse zenders, naar 'Système 2' onder meer gepresenteerd door Guy Lux. Daar kwamen alle grote Franse vedetten optreden: Dalida, Claude François, Julien Clerc, Gérard Lenorman en dus ook Gilbert Bécaud. Ik heb altijd heel veel bewondering gehad voor Franse chansonniers, omdat ze liedjes zingen met een verhaal. Ik ben ervan overtuigd dat je van bijna elk Frans liedje met een goeie regisseur een film kan maken. Dat vind ik boeiend aan een liedje, dat het wat te vertellen heeft. Dat heb ik ook zelf in mijn liedjes proberen te doen: een verhaal vertellen." 

Het allereerste optreden

"In de zomer van 65 was er, zoals elk jaar in augustus, kermis in Ename. Naar goede gewoonte gaf ons bomma een feestje. Daar heb ik - op de grote werktafel van mijn toen al overleden grootvader - mijn eerste optreden gegeven. De potten en pannen van bomma waren mijn drumstel en ik zong 'She Loves You' van The Beatles. Puur fonetisch, uiteraard, zoals een vijfjarige dat doet. Iedereen moest toen zelfs 1 frank entree betalen. Ik heb toen 8 of 9 frank ontvangen en daar kon ik dan mee naar de kermis, met de grijpers spelen."

"Mijn ouders gingen allebei werken, mijn vader was stukadoor, mijn moeder bediende. Elke vrije namiddag of vakanties, was ik bij bomma. Dat was heerlijk. Mijn grootmoeder was echt een droom van een bomma, de bomma die iedereen zou willen. Wij mochten alles van haar. Ik heb ooit haar fiets in stukken gezaagd omdat ik er een gocart wou van maken. Ze was wel kwaad, maar dat duurde nooit lang. 3 minuten meer niet." 

Frietjes en zure haring

"Ons lievelingseten bij haar was frietjes met een zure haring. In krantenpapier gewikkeld, zoals vroeger in Engeland, de fish & chips. Wij vonden dat zo lekker, vooral omdat het uit het krantenpapier kwam. Mijn moeder vond het minder leuk, want wat met de inkt? En dus kregen we vanaf dan de frietjes en de haring op een bord. Maar als mijn moeder er niet was, bleven we aandringen bij bomma om uit krantenpapier te mogen eten. Uiteindelijk hebben we onze zin gekregen, maar we mochten het uiteraard vooral niet zeggen aan ons moeder."