Ik heb een afkeer van het donker

Kadèr Gürbüz en het internaattrauma

Het internaat is wel vaker een nare herinnering voor mensen, maar bij Kadèr Gürbüz heeft haar kindertijd in het internaat gevolgen voor het leven: ze heeft er een enorme verlatingsangst aan overgehouden. En afkeer van het donker.

Kadèr was nog maar een kleuter toen ze op internaat gestuurd werd. En dat vond ze vreselijk. "Ik vond dat de hel. Ik voelde me daar eenzaam en alleen. En ik kon daar ook niet slapen, in die slaapzaal."

Slapeloos was ze, of ze had nachtmerries die ze zich tot de dag van vandaag herinnert. "Iedereen verliet me altijd in mijn dromen. En het licht ging aan en uit, zonder dat ik er controle over had."

Een van de gevolgen van die drie jaar op de slaapzaal van het internaat, is dat Kadèr zich ongemakkelijk voelt in slecht verlichte ruimtes. "Een romantisch diner kan, maar als het té donker is in een restaurant, dan kan ik niet eten."

Vlucht uit relaties

Maar het meest ingrijpende gevolg voor haar leven - al heeft ze dat pas later  ontdekt - is haar vlucht uit relaties. Na een poos geeft ze op. "Die analyse heb ik pas gemaakt met ouder worden. Je begint dan bij jezelf een aantal patronen. Zoals in mijn relaties. Ik besef nu dat ik het vaak veiliger vond om zelf weg te gaan. Zo kan ik niet verlaten worden," zegt Kadèr.

 De Rotonde van Kader Gürbüz over jonge ouders, diep geloof en de kordate keuze voor kinderloosheid.