6 weetjes over de Sint en zijn helpers
wo 6 dec. - 6:00
Wist je dat...
… Sinterklaas in het gezegende jaar 270 geboren is en dat hij dit jaar dus 1748 jaar oud geworden is?
Opmerkelijk detail: in al die jaren tijd hebben nog nooit zijn verjaardag gevierd, maar herdenken we telkens zijn dood. Sinterklaas stierf op 6 december (vermoedelijk in 340) en zoals dat bij heiligen gaat, wordt hij herdacht op zijn sterfdag.
... de Sint niet overal een witte schimmel ter beschikking heeft?
De traditie dat de goedheilig man zich in onze contreien op een statig wit paard verplaatst, stamt uit de middeleeuwen en was enkel weggelegd voor de rijkere klasse. Deze traditie is erg plaatsgebonden, in Wallonië laat de Sint zich immers op een ezel vervoeren. En terwijl wij het paard van Sinterklaas, dankzij het populaire tv-programma 'Dag Sinterklaas' Slecht-Weer-Vandaag noemen, luistert het in Nederland al jaren naar de naam Amerigo.
... de zwarte pieten door de eeuwen heen regelmatig van naam veranderen?
De trouwe hulp van de Sint werd in het verleden ook al Jan de Knecht, Hans Moef, Pikkie, Trappadoeli, Nicodemus en Assiepan genoemd. In het Duitstalige deel van Zwitserland heet hij Schmutzli, toch wel onze favoriet uit het lijstje.
... ook het zetten van een schoentje zijn oorsprong in de middeleeuwen kent?
In die tijd lieten de minderbedeelden hun schoeisel in de kerk staan. Rijkere kerkgangers konden dan geld doneren in de schoen om zo hun plaatsje in de hemel te verdienen. Win-win dus!
... we het Sinterklaasfeest zoals we het nu kennen te danken hebben aan een kinderboek uit 1850?
Hoewel de traditie al meer dan 1000 jaar oud is, was het ene Jan Schenkman die de Sint en zijn feest de vorm en de looks heeft gegeven die we nu nog kennen en gebruiken. Hij had het voor 't eerst over een stoomboot uit Spanje, beeldde de Sint af in een lange rode mantel met witte baard en staf in de aanslag. Dat de vormgever van Sinterklaas zelf Schenkman heet, vinden wij alvast een mooi detail.
... we de massa's speculaas die bij Sinterklaas komt kijken te danken hebben aan mannen op vrijersvoeten?
Ongetrouwde heren waagden hun kans bij ongetrouwde dames door hen prachtig versierde speculaaspoppen te presenteren. Die traditie leverde ons trouwens de term 'iemand versieren' op. Die speculaaspoppen werden 'vrijers' genoemd en als ze aanvaard werden door de dame in kwestie was er een match. Als die speculaasboodschap te subtiel was voor je oogappel, kon je ook nog altijd met een suikeren of marsepeinen hart komen aandraven. Als het meisje je hart letterlijk in tweeën brak, was het tijd om teleurgesteld af te druipen.
