Acteur Luc Wyns: “Ik ben al heel mijn leven woke. Maar dat mijn kinderen hysterisch worden als ik het n-woord gebruik, vind ik té”

Ouderdomsvlekken laseren: why not?!

“Als acteur moet je veel in de spiegel kijken.” Luc Wyns is zich daarom heel erg bewust van zijn uiterlijk: “Maar ik vind mezelf absoluut niet knap. Ik heb wel een expressieve kop.”

“Ik ben 64, maar ik zie er jonger uit want ik word gecast voor rollen van vijftigers. Mentaal ben ik een eeuwige dertiger. Ik kan ook goed overweg met twintigers, zelfs met tieners.

“Ik ken mijn gelaat goed: mijn expressie, haargroei, de vorm van mijn ogen én ook het verouderingsproces zie ik. Ik heb zo van die ouderdomsvlekken die ik misschien wel eens moet laten laseren. Why not?”

Of Luc Wyns het moeilijk heeft met die ouderdomsvlekken, met andere woorden: met ouder worden? “Ik heb het zeer moeilijk met dat ‘been there, done that’-gevoel dat bij ouder worden hoort. Dat maakt het leven wat pitlozer en de kicks kleiner omdat ik al zo veel heb meegemaakt.”

Woke avant-la-lettre

Zou ouder worden ook kunnen betekenen dat je minder flexibel wordt in je overtuigingen? “Ja, toch wel. Bijvoorbeeld, voor mij gaat de hele woke-beweging te ver en is ze compleet overbodig omdat mijn beste vrienden zwart en homo zijn. Maar het wordt er nu zo ingeramd dat het cooler is homo te zijn in plaats van hetero. En dan nog eens al die woorden die je niet meer mag zeggen… Pure onzin.”

De term woke verwijst naar het bewustzijn van allerlei vormen van sociale onderdrukking, vaak gebaseerd op ras, seksualiteit en gender. “Ik vond mezelf al woke voor het bestond.” Luc Wyns was dus woke-avant-la-lettre. “Pas op, ik ben niet antiwoke! Ik was megalinks en super ecologisch, volger van Che Guevara en Pinochet. Ik ging daar in mee, uit een soort van romantiek in het extreem, alternatief denken.”

“Maar met ouder worden, ga je ook kritischer denken.” Dus als zijn kinderen over het n-woord spreken, dan daagt hij ze uit. “Ik vraag dan wat ze bedoelen: heb je het over neuken, schat? Maar neen, ze hebben het dan over het woord neger. Als ik dat uitspreek, zijn ze helemaal verontwaardigd: ik mag dat niet zeggen. Ik probeer dan uit te leggen dat er vroeger gesproken werd over “Tien kleine negertjes” van Agatha Christie en “De negerhut van Oom Tom”. Dat is geschiedenis waarvan ze zich bewust moeten zijn. Maar dan worden ze opnieuw bijna hysterisch omdat ik dat woord weer heb uitgesproken.” 

“Aan de andere kant: misschien was ik op die leeftijd ook wel zo heftig en hysterisch in mijn eigen woke zijn,” relativeert hij, bij nader inzien.

Ik was als kind een kleine Jezus

Als kind was Wyns zeer gevoelig: “Ik liet mij echt pesten en deed niets terug. Ik liet mij slaan en gaf mijn andere wang ook nog. Als een soort van kleine Jezus. Want ik zat ermee in dat de ander dan ook pijn zou hebben. Mijn vader heeft mij daar in gehard: die zei dat ik moest leren terugslaan. En dat ben ik dan ook gaan doen.”

Zijn zoon heeft dat ook, vertelt Wyns. “Hij is een hele zachte gast, een soort van filosoof. Onlangs werd hij aangepakt op school. Mijn vader in gedachten, heb ik hem naar MMA gestuurd, een cursus mixed martial arts. Ook al gaat hij het niet gebruiken, mensen gaan voelen dat hij kan vechten en hem met rust laten.”

Brutale braniekant: ik ging op café gangsters opzoeken

Is door die opvoeding Luc Wyns zijn brutale braniekant ontstaan? “Ja, mijn vader heeft daar een grote rol in gespeeld.” Dankzij hem kreeg Luc Wyns een goed ontwikkeld lefgozerkantje. “Alhoewel dat ook met de tijd verminderd is. Ik ben fysiek niet meer zo weerbaar. Ik zou nu niet meer vechten met een gast van 25 jaar oud.” Vroeger wel, dan? “Ja, zeker. Ik had ook altijd een goed contact met hooligans. Dat wil niet zeggen dat ik ze gelijk geef als ze brand stichten of bommetjes laten ontploffen.”

Ik krijg vaak cocaïne aangeboden

“Als research voor mijn reeks “Crimiclowns” ging ik naar cafés waarvan ik wist dat er boeven zaten. Die namen mij meteen in vertrouwen. Ik denk dat dat komt omdat ze mij herkenden van Matroesjka’s, samen met mijn kop die zowel vertrouwen als gevaar uitstraalt. Ik krijg ook vaak cocaïne aangeboden omdat ik in crimiclowns een snuiver ben. Mensen associëren mij met de rol die ik speel.”

Maar pas op, Luc Wyns benadrukt hierna meteen ook dat hij een hele zachte kant heeft, die met de jaren nog zachter is geworden: “Ik ben echt een milde baas voor mijn crew. Iemand die altijd het goede voorbeeld wil geven.”

Geef mij panties en ik ben een prachtvrouw

“Ik kan een boeventronie opzetten maar evengoed een watje. Ik geraak met alles weg.” Die expressieve smoel vindt hij niet mooi, maar wel aantrekkelijk. “Ik ga mezelf nooit casten als een mooie man à la Gene Bervoets. Maar ik heb wel nooit gebrek gehad aan vrouwelijke aandacht”, lacht Wyns.

Nog over vrouwen gesproken: zijn benen vindt hij het mooiste aan zichzelf. “Doe mij panties aan, en ik ben een prachtvrouw, althans onderaan.”