Antwerpse PVDA-dokter Dirk Van Duppen neemt afscheid van het leven: "Kankerdiagnose is als slag van de voorhamer"
vr 31 jan. - 8:36
“De diagnose van pancreaskanker, dat is als een voorhamer op je hoofd”, begint Dirk Van Duppen, PVDA-dokter, zijn verhaal in “De afspraak”. Het zal de laatste keer zijn dat hij er te gast is, want hij is heel ziek. “Ik ben beginnen huilen. Ik heb mijn vrouw gebeld en samen hebben we veel verdriet gehad. We hebben het aan de kinderen verteld en zijn op weekend gegaan om te praten en te praten. Dat heeft heel goed gedaan. Ik kan dat alleen maar zeggen: uit alles wat je wil en deel het verdriet.”
De diagnose van pancreaskanker, dat is als een slag van een voorhamer op je hoofd
Huis vol kaartjes
Want met dat verdriet deel je ook iets anders, zegt Van Duppen. “Verbondenheid. Dus je hebt verdriet in verbondenheid en verbondenheid in verdriet.” Nog dingen deden deugd: het aan zijn patiënten van de groepspraktijk in Deurne vertellen. “Dat gaf rust, de druk viel weg. Je krijgt dan ook heel veel steunbetuigingen. Mijn huis staat vol met kaartjes. Ook van patiënten waar ik jaren niets meer van had gehoord", zegt Van Duppen.
Je leert mensen lief te hebben, en omgekeerd word je geliefd
"Het geeft kracht om te zien wat je leven betekend heeft"
Dat is de kracht van hoop, benadrukt hij. “Als je je engageert en je werkt samen, leer je mensen lief te hebben en omgekeerd word je geliefd. Ik heb voldoende bewijs dat liefde de drijvende kracht is geweest om de evolutie tot de homo sapiens waar te maken. Het is een belangrijk onderdeel van de zorg en wij zijn de enige zoogdieren die zo kwetsbaar, afhankelijk, zorgbehoevend ter wereld komen. Wij kunnen niet zonder de zorg van anderen." En dus deed Dirk Van Duppen zijn verhaal in een boek. “Ik heb een boeiend leven gehad. Dat is versterkend. Mentaal ben ik nog heel sterk, het geeft kracht om te zien wat je leven betekend heeft.”
Op een bepaald moment zal de pijn niet meer te controleren zijn
Euthanasie
“Maar het is een vieze kanker”, bekent hij. “Op een bepaald moment zal de pijn niet meer te controleren zijn. Het punt is op welk punt je een menswaardig overlijden wil, in overleg met mijn dierbaren. Als de tijd ons niet inhaalt, dan hebben we afgesproken dat ik menswaardig ga. Daarom ben ik ook zo blij met die euthanasiewet.”
Herbekijk hier het gesprek in "De afspraak":
