Bedankt, telewerkende ouders: "Jullie zijn echt acrobaten!"
di 28 apr. - 0:22
Multi-taskers en acrobaten
Ouders zijn dezer dager nog grotere multi-taskers dan ooit. Dat vindt ook Ilse Claeys uit Elewijt: "Wij willen graag onze buren David en Julie een hart onder de riem steken. Ze werken allebei van thuis uit en hebben ondertussen ook hun handen vol met hun zoontje. Een heel lief manneke van 5 jaar maar... boordevol energie! Alsof dat nog niet genoeg is, loopt er een ondeugende maar oh zo schattige 6 maanden oude jonge hond rond. Heel af en toe proberen we wat te helpen door op veilige afstand een water(ballonnen)gevecht of touwtrekwedstrijd door de omheining te doen. Ze zijn zelf elke avond paraat voor het applaus dat we hier sinds het begin van de coronacrisis met een paar buren in onze straat doen. Vanavond is ons applaus voor Julie en David, maar uiteraard ook voor alle andere ouders."
Vandaag wil ik al de thuiswerkende mama's met kleine kindjes hartelijk moed in spreken. Het is geen sinecure.
Alle telewerkende ouders met kinderen zijn echte acrobaten om dit allemaal rond te krijgen.
Ook voor plusmama's en -papa's zijn het extra drukken tijden. "Mijn vriendin Marjolijn Meers werkt van thuis uit en ondertussen geeft ze haar dochtertje van 7, Inori, thuislessen. En als dat nog niet genoeg is, zorgt ze als een echte plusmoeder voor mijn dochtertje van 5, Federica. Zij is dus mijn heldin, niet alleen vandaag, maar elke dag opnieuw", stuurt Bart Bloemen ons in de Radio 2-app.
Alleen of met twee: iedereen zet door
En wat als je er nu alleen voorstaat als ouder? Dan zet je ook dapper voort, zoals een trotse Liselotte Roté laat weten. "Mijn broer is een gescheiden papa met 4 kindjes, de jongste zit in het eerste leerjaar, de oudste in het tweede middelbaar. In deze coronatijden combineert hij zijn telewerk bij KBC met het huishouden, de was en de plas alsook de preteaching van zijn kindjes! Omdat wij, de rest van de familie allemaal in West-Vlaanderen wonen en hij in Bierbeek kunnen wij niet helpen. Geen mand strijk van hem overnemen, geen warme maaltijd brengen,... Hij doet het allemaal alleen en doet dit perfect! Mijn ouders, broer en zus en zeker ikzelf hebben het grootste respect voor de manier waarop hij dit aanpakt."
We zijn misschien een heel klein beetje helden, maar de grootste held is m'n zoontje zelf! Lucas is 4,5 jaar en zo flink terwijl papa moet werken! Hij verdient een dikke duim en dikke zoen!
Ouders blijven ouders, en ze zijn dan ook vaak trots op hun kinderen. En ondanks alles blijven jullie dat ook nu duidelijk: "Helden die bijna nooit vernoemd worden zijn de kinderen zelf, chapeau voor wat ze doen, want ze zitten thuis en moeten taken maken, enorm veel soms... Alles wordt beslist boven hun hoofd... Ook zij voelen zich soms slecht in hun vel... Wel, voor mij zij dit ook grote helden!", zegt Patricia Veraert.
