Christel Van Dyck ontmoet Jeroen Perceval: "Jongens die liefdevol praten over hun moeder hebben bij mij een streepje voor"

Hij was gegeneerd, putte zich uit in 1000 excuses. “Sorry, maar ik wist niet goed hoe ik hier binnen moest geraken.“  En ik denk dat dat hem wel typeert. Hij lijkt mij geen man die met veel branie en bravoure ergens binnenkomt. Integendeel, bij het allereerste contact vond ik hem eerder bedachtzaam en aftastend. Maar eens hij in zijn comfortzone kwam, en het eten heeft daar een grote rol in gespeeld 😊 , kwam hij helemaal los. 

Ik was erg gepakt door het verhaal van zijn leven. Ooit een zoekende tiener, die zichzelf kwijtraakte en daarmee ook de verbondenheid met zijn familie. Een zeer getalenteerd iemand die niet meteen de weg vond om daarmee zijn levensdoel te vinden.

Gelouterd

Maar vooral ook een gelouterd man, die beseft dat de eerste keuzes van zijn leven noodlottig hadden kunnen zijn maar die nu dankbaar kijkt naar wat hij nu heeft. 

Een mens kan herbeginnen. Dat is duidelijk. Het is niet altijd gemakkelijk, maar het kan. En ja, ik geef het toe. Hij praat zo liefdevol over zijn moeder. En jongens die dat doen, hebben bij mij altijd een streepje voor.