Christel Van Dyck over pensioen: “Soms ben ik beschaamd dat ik er nu al voor koos”

Schuldgevoel

“Ik heb 1 jaar over die beslissing gedaan”, vertelt Christel Van Dyck. “Want ik ben eigenlijk vroeg gegaan, hè. Drieënzestig is wel zeer vroeg in je leven. Soms ben ik beschaamd dat ik al met pensioen ben. Ik sta nog steeds vroeg op, enkel in het weekend slaap ik uit. Als ik ‘s middags ‘n serie bekijk, voel ik me schuldig. Pas op m’n 65ste ga ik dat kunnen loslaten.”<

“Je leest dan ergens: ‘Ik moet misschien tot mijn zeventigste werken.’ De vergrijzing. Iedereen wordt aangespoord om langer te werken, dus ook dat speelt mee. Ooit zei iemand mij: ‘Ik ga niet op mijn vroegste datum, want ik vind dat niet ethisch. Ik vind dat je zolang mogelijk moet werken uit maatschappelijke relevantie. En ik wil niet te snel op kosten van de staat leven.’”

Toen dacht Christel: “O neen!” Ze vertelt waarom: "Ik had ook wel een beetje dat gevoel van ik ga eigenlijk niks doen. En ik krijg toch elke maand dat geld op mijn bankrekening. Ik heb me daar schuldig over gevoeld."

Ook met pensioen ben je een bijdrage aan de maatschappij

Gerontoloog Veerle Baert is het niet eens met Christel: "Maar Christel, je doet van alles, dus je geeft zoveel terug aan de maatschappij. Je zorgt voor je kleinkind. Je werkt nog een beetje, je schrijft een boek. Dus jij levert toch wel nog een bijdrage aan de maatschappij?”

Om deze gevoelens tegen te gaan, geeft Veerle nog een goede raad: “Ik raad mensen aan om hun pensioen goed voor te bereiden. Bedenk hoe je het financieel, organisatorisch en vooral emotioneel gaat aanpakken.”