Daar is de lente, daar zijn de wolhandkrabben weer in Aarschot

De Chinese wolhandkrab is onze enige zoetwaterkrab. Het is een uitheemse soort die uit China komt. Ze zijn bij ons geraakt in de jaren twintig en dertig via de scheepvaart. In onze waterwegen zitten miljoenen krabben. In Aarschot is de stroming te sterk en dus kruipen ze daar uit de Demer het land op. De krabben zorgen daar dan lokaal voor overlast.

Geurhinder 

"De krabben klimmen dus uit het water en drogen dan vaak uit in de zon.  Ze sterven en beginnen dan te stinken en geven geurhinder", vertelt Hugo Verreycken van het instituut voor natuur-en bosonderzoek. "Zeker als je op één plek honderden krabben hebt zitten, krijg je een vieze geur. Mensen zien ook niet graag iets spinachtig en een krab loopt nogal spinachtig. De scharen zijn ook vrij scherp dus je kan de krabben ook beter niet aanraken. Want je zou jezelf pijn kunnen doen." 

De krabben worden daarom in Aarschot opgevangen en vernietigd. "We hebben met heel wat partners samen gezeten om te kijken hoe we de overlast kunnen beperken. We krijgen de krab niet meer weg en dus worden de dieren opgevangen in gladde bakken zoals bij de padden en daarna worden ze verdoofd met kruidnagelolie en ingevroren. Daarna worden ze verwerkt door een afvalverwerkingsbedrijf. We moeten wel iets doen want deze krab is ook een concurrent voor onze waterplanten en vissen en dus ons ecosysteem." 

Eetbaar? 

De vraag is dan of we de wolhandkrabben niet gewoon kunnen eten. In China worden ze gegeten. Ze zijn daar zelfs een delicatesse. Er wordt daar zelfs veel geld voor betaald in de regio rond Shanghai. Maar in West-Europa zijn de dieren besmet met zware metalen. Je kan ze dus beter niet eten.

In Nederland is de kwaliteit beter op bepaalde plaatsen. Daar sturen ze de wolhandkrabben levend terug naar China voor de consumptiemarkt.