
de madammen
De Plek van Peter Vanlaet: "Ik had het leven hier en daar misschien anders moeten aanpakken, maar ik heb nergens spijt van"
di 10 nov. - 7:21

“Ik heb hier zo een déjà vu. We zitten hier op café in Dilbeek, in café Den Tat. Hier hebben wij ons eerste optreden gegeven.” Anja Daems vraagt zich af hoe Mama’s Jasje eigenlijk ontstaan is. “Hier in Halle en omstreken waren er verschillende muziekgroepjes. Op een gegeven moment zijn die allemaal beginnen splitten en dus uit al die verschillende muziekband zijn wij ontstaan. Wij hadden niet meteen een naam. Toen we gingen optreden, hadden ze een naam voor op de affiche nodig. Dus moesten we wel snel iets bedenken. Steven, onze drummer, had een jasje aan met veel te korte mouwen. Het was van zijn mama. Herman, onze bassist, zei toen: ‘Mama’s Jasje’, is dat geen leuke naam? We hebben dat opgeschreven en gingen dat "voorlopig" houden (lacht). Het is nooit anders geweest.”
The Rolling Stones
Café Den Tat in Dilbeek stond bekend om zijn optredens. Het was een café waar je als muziekgroepje kon gaan spelen. "Wij waren redelijk rock 'n roll eigenlijk in die periode. Ze zeiden vroeger wel eens dat Clouseau The Beatles waren en dan wij The Rolling Stones. Wij waren eerst een Engelstalig groepje, een stevige rockband eigenlijk. Ik ben dan ooit met het eerste Nederlandstalig nummer afgekomen en de rest is geschiedenis."
Een grote misvatting over mij is dat ik vooral gefeest heb, terwijlik eigenlijk hard werkte.
Bakker en patissier
“Ik was 22 jaar oud bij het ontstaan van onze band, ik vond het plezant om met kameraden muziek te maken maar was geen geschoolde muzikant. Bart Peeters zegt dat ook altijd, ik heb ook gitaar geleerd door de boekjes van Nonkel Bob. Ik was eigenlijk bakker en patissier in die tijd en zag daar mijn toekomst in. Ik heb nooit durven dromen dat muziek maken een job kon zijn.” Anja heeft op deze bijzondere plek een zakje vol vragen mee. Peter mag er eentje trekken. "Met wie zou jij je laatste avondmaal willen delen, Peter?", vraagt Anja. "Ik zou zo graag Frank Boeyen eens willen ontmoeten! Dat is dus echt mijn grote held. Een beetje zoals Sinterklaas voor kindjes, ik durf daar dus bijna niets tegen zeggen hé (lacht). Ik vind dat een enorm intrigerende persoon."
Zijn liefde voor muziek
"Wat is mijn grootste mislukking? Goh, ik had het leven hier en daar toch anders moeten aanpakken. Ik heb nergens echt spijt van maar ik zou toch veel anders gedaan hebben. Ik zou bijvoorbeeld meer werk steken in muziek maken. Ik heb dat, tot voor een paar jaar, eigenlijk nooit als een job gezien. Dat is ook de reden waarom ik een tijdje weg ben geweest. Ik heb het altijd als een feest ervaren en ervan genoten maar er misschien te weinig voor gewerkt. Een grote misvatting over mij is dat ik vooral gefeest heb, maar ik heb ook vooral hard gewerkt. Ik heb zo een tien jaar geleden besloten om ook in de bouw te gaan werken om rond te komen. En tot na de opname van 'Liefde voor muziek' vorig jaar, was dat mijn job. Maar ik heb beseft dat muziek toch mijn grote passie is en blijft."
Liliane Saint-Pierre mist haar grote liefde nog altijd: "Ook al ben ik niet gelovig, ik denk dat hij mij nu soms nog iets vanuit de hemel stuurt"