Dominique Persoone in De Rotonde: "Neen, ik was niet de gemakkelijkste leerling"

"Ik zat, samen met één andere jongen, in een meisjesschool. Je moet je dat voorstellen zo'n mastodont van een meisjesschool. De nonnetjes hadden precies schrik van die twee kleine duiveltjes in het meisjesbastion. Omdat ik zo veel energie had én op aanraden van het PMS (de toenmalige Centra voor Leerlingenbegeleiding, red.), hadden ze er niet beter op gevonden dan mij om de twee uur een rondje te laten lopen rond de volledige school. De meisjes vonden dat natuurlijk totaal 'wacko', zo'n duiveltje dat elke twee uur langs kwam lopen."

Hand vastgebonden

"De nonnetjes waren ook heel boos dat ik linkshandig was. Ik herinner mij nog dat ze mijn hand vastbonden, om te verhinderen dat ik mijn linkerhand zou gebruiken. Da's bijna kindermishandeling. Mocht je dat nu doen, je zou de nonnetjes een proces kunnen aandoen."

"Zeker in de lagere school werd ik uitgekafferd en uitgekakt. Ik stond meer in de hoek dan dat ik aan mijn bank zat. Hoe vaak heb ik niet moeten horen 'Je bent een loser, je kan niet schrijven, je kan niet stil zitten, er gaat nooit iets van jou terecht komen'."

"Vroeger was het op school anders dan nu natuurlijk. Veel strenger. De leraar had altijd gelijk. Sowieso. 
Nu, als iemand je probeert te kraken, zoals toen bij mij, zijn er twee opties: ofwel kraak je echt, ofwel bouw je een soort van schild rond jezelf zodat het je niet meer raakt."

Excuses

"Ik herinner mij nog, hoe heette die heks nu ook weer...., juffrouw Dugardyn. 'Kijk eens allemaal kindjes, hij weet nog niet wat links en rechts is om zijn kruisteken te maken'. Ofwel sta je daar dan met een rode kop en word je vernederd door de klas. Ofwel trek je een gekke bek of geef je een of andere opmerking zodat de hele klas plat ligt van het lachen en juffrouw Dugardyn nog één centimeter groot is. En natuurlijk word je dan nog meer gestraft, maar 'who cares'? Neen, ik was niet gemakkelijkste leerling. Excuses, mevrouw Dugardyn, ook al leeft u waarschijnlijk niet meer, maar goed."

Wat niet belet: "Ik ben altijd, of meestal toch, graag gezien geweest in groepen. Niet als dé leider, maar eerder als iemand die voor de nodige ambiance zorgde. Denk ik."