Een appel, een kinderschaartje of 10 blikken tonijn: hiervoor worden mensen op de vingers getikt in de luchthaven

Philippe Heylen uit Aalst kreeg een uitbrander toen hij de USA wou binnen gaan met een sinaasappel in zijn bagage. Hij kreeg gelukkig geen boete. “Maar ze waren heel boos, ik kreeg een uitbrander en mijn sinaasappel vloog de vuilnisbak in.”

Dominique ging op vakantie naar Sydney. Op de luchthaven kwam een klein hondje naast zijn rugzak zitten. Het hondje had een appel geroken. En die mocht Dominique niet mee het land in nemen. Hij kreeg geen boete, maar er werd wel een aantekening gemaakt op zijn boardingpass.

Tania Dewaele haar dochter had zelf haar handbagage ingepakt en had er een kinderschaartje in gestopt, met een draakje op. De security haalde het schaartje uit het valiesje, het mocht het vliegtuig niet op. “Mijn dochter huilde hartverscheurend toen het afgenomen werd. Een vrouwelijke security wou wel nog een uitzondering maken, maar haar collega was onverbiddelijk. Mijn dochter was ontroostbaar en we hebben dezelfde schaar niet meer gevonden in de winkel.”

An Vandenbussche nam ooit een speelgoedrevolver mee op het vliegtuig. “Het was een gewoonte om geschenkjes mee te brengen voor de kinderen na een reis. Op een lokaal marktje had ik een neprevolver gekocht. Aan de bagagecontrole zag men op hun scherm het silhouet van een revolver. Onmiddellijk ging iedereen in aanvalshouding staan. Onder schot werd ik uit de rij gehaald... en ik was me nog steeds van geen kwaad bewust!" 

Maar David Van Ooteghem heeft zelf ook wel iets op te biechten.

“Ik vertrek naar Israël, waar ik een wandeltocht van meerdere dagen ga doen. Zo’n wandeltocht vergt heel wat energie, dus ik neem voldoende eten mee.” David neemt een tiental blikken tonijn mee, in olie. “Lekker, en voedzaam.”

“Ik weet dat je maar een beperkt aantal vloeistoffen mag meenemen in je handbagage als je het vliegtuig neemt. Maar tonijn is toch geen vloeistof? Ik was me van geen kwaad bewust. Tot ik aan de security kwam.”

De security haalt de blikjes uit David zijn rugzak. “Zij zien olie als een vloeistof. Dus ik had volgens hen 150ml vloeistof per blik bij.”

Omdat David de blikken tonijn zeker wil meenemen tijdens zijn wandeltocht, beslist hij om zijn handbagage te laten inchecken. “Ik had dat eten nodig. En bovendien: ik ga toch niet zomaar enkele blikken tonijn weggooien?”

De security laat David terugkeren naar de vertrekhal. Maar onderweg bedenkt David zich. Hij kan maar niet geloven dat tonijn een vloeistof is. Hij trekt zijn stoute schoenen aan en gaat opnieuw in de rij van de security staan. “Maar dit keer kies ik een andere rij. Benieuwd of ze hier ook de blikken uit mijn rugzak zullen halen.”

En wat denk je? David zijn rugzak wordt gescand en niemand maakt er een opmerking over. “De blikken tonijn zijn zonder problemen door de scanner geraakt, niemand in deze rij maakt er een opmerking over.”

“Of ik iets illegaals heb gedaan? Dat denk ik niet. Ik heb mijn bagage laten scannen, ik heb niks verstopt en niet gelogen. Ik heb aangetoond dat de ene securityscheck de andere niet is. En hé, ik ben een brave burger. Een vliegtuig kapen door middel van een tiental blikken tonijn, dat was sowieso niet mijn plan.”