Elisa Waut in Belpop

Elsje Helewaut is de vierde gaste van Gust De Coster in Belpop tijdens de Klassiekers van de Jaren 80.

Elisa Waut is een muzikaal trio uit Brugge. Bestaande uit Elsje Helewaut, haar broer Hans en bassist Chery Derycke, die daarvoor actief was in de groep Red Zebra.

Humo's Rock Rally

In 1984 wonnen ze verrassend de derde editie van Humo's Rock Rally. Het scheelde geen haar of ze waren al terug naar Brugge vertrokken vóór Guy Mortier de winnaar bekendmaakte. Elsje dacht niet dat ze zouden winnen. Maar Chery kon zus en broer overtuigen om toch te blijven.

Debuut

Pas een jaar later maakt het publiek kennis met hun debuut op plaat. Het resultaat is de mini-LP Elisa Waut. Met dirk Blanchart als producer. Het liedje dat meteen opvalt is "Growing pain".
Met dit eerste album wordt hun handelsmerk duidelijk: 'melancholische liedjes, beïnvloed door een veelheid van muzikale stijlen'.   

Japan

In 1987 zit dirk Blanchart terug achter de knoppen van het album Commedia. Met de singles "Four times more", "Lots of people" en "Don't be mad, get even".
Het gaat ook internationaal goed met Elisa Waut. Voor de Japanse markt wordt het album Growing pain samengesteld.

dirk Blanchart blijft in 1989 ook de productie doen van het derde album Bloom Boom. De liedjes "After today" en  "Make me jump" zijn oorwurmen.

Sailors don' cry

In 1990 is er een vruchtbare samenwerking tussen Elsje Helewaut en Raymond van het Groenewoud. Ze schrijven het liedje "Sailors don't cry" voor de gelijknamige film van Marc Didden.
Voor Turalura covert Elsje het liedje "Doe doe doe het niet meer".
In hetzelfde jaar verschijnt de vierde cd Wood nymph blonde. Elisa Waut besluit om daarna een artistieke pauze in te lassen.

De Ark

Elsje introduceert The Body Shop in Brugge en wordt het gezicht van Greenpeace. Samen met haar partner Chery verbouwt Elsje Helewaut een boerderij om tot de bed & breakfast "Ark van Zarren".