Elisabeth Lucie Baeten: “Ik heb lang gedacht dat ik nooit lang op dezelfde plek zou willen wonen"

Toen Elisabeth vijf jaar was, gingen haar ouders uit elkaar. Daarna was het veel verhuizen. “Daardoor heb ik lang gedacht dat ik nooit voor een lange periode op dezelfde plek zou willen wonen, dat ik zelfs graag verhuisde. Als kind stelde ik dat niet in vraag en ging ik gewoon mee, maar nu besef ik dat ik het toch fijn vind om een thuis te creëren voor een langere periode."

Toch is er één huis waar Elisabeth op terugkijkt als haar thuis tijdens haar jeugd. “Dat ene huis in Leuven. Ik woonde er enkele jaren met mijn mama en wat later ook nog twee jaar met mijn man Vincent (Valckx). Dus dat was ook het moeilijkste afscheid van alle huizen waar ik ooit heb gewoond.”

Van hotel mama naar droomhuis in Deurne

Op haar 17de ruilde Elisabeth hotel mama in voor een studio. “Ik was klaar om alleen te wonen. Ik was toen op zoek naar mijn eigen ruimte waar ik alleen kon zijn.” Ondertussen had Elisabeth Vincent leren kennen. Later kochten ze samen een appartement in Borgerhout. "Dat huis had maar één slaapkamer en de dressing gebruikten we als babykamer. Dat zou zeker niet werken voor een kleuter of twee kinderen."

Toen botsten ze op dit huis in Deurne dat eigenlijk net buiten hun prijscategorie viel. “Zodra die deur dichtviel achter ons, zei ik tegen Vincent: wat we ook moeten doen, wij moeten dit kopen. Dit is het. Dit is mijn droomhuis.” Nu heerst dat thuisgevoel waar Elisabeth lang naar zocht. “Nu we dat zelf gecreëerd hebben, wil ik dat ook heel hard vasthouden.”

1,2,3... piano

De lievelingsplek van Elisabeth is de woonkamer, want daar gebeurt alles met het gezin. Er staat ook een oude, Brusselse buffetpiano. Die kreeg ze van een vriendin van haar mama. Zelf groeide Elisabeth altijd op in huizen waarin piano’s stonden. “Mijn man en ik spelen beiden piano. Maar we spelen enkel voor onszelf, met niemand anders erbij. Als ik een uurtje alleen ben, vind ik het leuker om een uur achter de piano te zitten dan weer mijn gsm boven te halen of naar tv te kijken.”

Op de schouw staat een muziekdoosje, een replica uit de film Anastasia, dat veel voor Elisabeth betekent. “Ik kreeg het doosje cadeau van Vincent voor mijn 18de verjaardag. Dat was meteen ook zijn eerste verjaardagscadeau voor mij.” Het muziekdoosje staat hoog genoeg zodat de kinderen er niet bij kunnen. “Toen mijn dochter Alys een jaar was, had ze het laten vallen. Dus nu is het glas eruit. Ik hoop dat ik het ooit kan laten herstellen, maar de muziek werkt gelukkig nog.”

"Ik heb een superlui spijsverteringsstelsel"

Elisabeth Lucie Baeten is iemand die vroeg gaat slapen en vroeg opstaat: “Meestal ga ik al rond 21 uur naar boven. Ik word heel vroeg wakker, ofwel van kinderen, ofwel van buikpijn. Dus ik ben gewoon keimoe. Ik denk dat ik sneller moe ben dan een gezonde mens. Eigenlijk ben ik al om 20 uur klaar om te gaan slapen, en dan probeer ik nog een uur vol te houden."

Buikpijn? “Ik heb een peristaltische slokdarm, wat wil zeggen dat mijn slokdarm stilstaat. Dat leidt tot zenuwpijnen. Het voelt als spasmen, alsof mijn slokdarm in elkaar krimpt. Maar het is eigenlijk het omgekeerde. Daarnaast heb ik ook maag- en darmpijn sinds mijn 15de”, vertelt ze. “Bij mijn maag en darmen is het eigenlijk een beetje hetzelfde verhaal. Ook daar ligt alles stil.” 

Beluister de volledige aflevering op VRT MAX.