Evi Hanssen: “Ik ruik mijn moeder nog in haar kledij, ook al draag en was ik ze regelmatig”

Je kent Evi Hanssen als presentatrice: “Dan ben ik vaak tiptop gekleed met hakjes en make-up, wat ik heel leuk vind. Maar thuis ben ik anders aangekleed dan wat je ziet op televisie. Ik doe meer mijn best als ik onder de mensen moet komen. Ook vandaag heb ik mijn best gedaan (lacht). Thuis schrijf ik heel veel, doe ik aan krachttraining en ga ik wandelen met mijn hond in de natuur, maar je wil me hier niet zien vertrekken hoor. Het is bijna beschamend, maar het kan me niet schelen. Vaak sta ik op, doe ik mijn fitnessbandje, legging en grote trui aan. Net voor de wandeling mijn grote botten, een pet en een regenjas. En zo ga ik dan ook eens een supermarkt binnen (lacht). Ik leef in mijn training.”

Moeders kleerkast

Evi Hanssen is een bijhouder: zo draagt ze de kleren van haar overleden mama en staan er nog meubels van haar grootouders in huis. “Op dit moment draag ik een ring van haar. Mijn mama heeft de laatste twee jaar van haar leven, toen ze wist dat ze ziek was, af en toe nog eens een mooie bloes gekocht. Je moet weten, ik kom uit een heel bescheiden gezin. Eigenlijk zelfs arm. Veel van onze ouders die rond de oorlog zijn geboren, hebben armoede nog meegemaakt op een liefdevolle manier. Dus zij was best wel zuinig in haar kleren. Maar als ze iets kocht, moest het kwaliteit zijn. Op het einde van haar leven ging ze dus af en toe iets kopen bij Essentiel, omdat ze wist dat ik dat ook graag zag. Ze kocht dan een bloes of vest met in haar achterhoofd: “Ik denk dat Evi dit ook mooi zal vinden.”

Naast die kleren draagt Evi nog kledij van haar moeder: “Mijn moeder was een hele fiere vrouw. Ik kocht haar mooie nachtjaponnen toen ze ziek werd. Want als je kanker hebt, moet je regelmatig naar het ziekenhuis. En zij vond het zo erg om in een lelijk ziekenhuis T-shirtje te liggen. Dus had ik hele mooie dure nachtkleedjes gekocht. Toen ze stierf, heb ik ze meegenomen. Die draag ik nu ook. In het begin hing haar geur er nog in. Nu kan dat eigenlijk niet meer, want ik steek ze in de wasmachine. Toch ruik ik haar nog.”

Beluister hier de volledige aflevering van 'Als de muren konden praten'.