Evy Gruyaert over haar traumatische bevalling: "Ik voelde me net een lege vuilniszak"
di 23 jan. - 7:44
Evy Gruyaert beviel van haar eerste kind, totaal onverwacht met een spoedkeizersnede. “Ik was precies een lege verpakking waar het cadeautje was uitgehaald. Maandenlang voelde ik me eenzaam, schuldig en slecht."
Traumatische bevalling
Noëmi Willemen weet waarover Evy Gruyaert spreekt: "In onderzoek worden er vaak verschillende criteria gehanteerd, waardoor het moeilijk wordt om verschillende onderzoeken te gaan vergelijken. Maar algemeen je kan wel zeggen dat er heel veel mensen zijn die een negatieve ervaring hadden bij hun bevalling. 10 tot 20 procent van de vrouwen die bevallen, hebben die als traumatisch ervaren. En 1 tot 3% van wie bevalt, houdt er een posttraumatisch stresssyndroom aan over."
Noëmi Willemen is naast schrijfster en historica jammer genoeg ook ervaringsdeskundige: "Ik ben in 2014 bevallen van mijn dochter. Dat was een onverwachte spoedkeizersnede. Ik heb daar heel lang mee in mijn lijf gezeten... Ik had een droom van een zwangerschap die weinigen gegund is. Ik voelde mij fantastisch. Maar ik voelde wel wat stress voor die bevalling. Ik had een rugzak met seksueel geweld en voelde: dit kan een moment zijn waarop ik me kwetsbaar voel."
Je moet genoeg in contact blijven met je omgeving, uitleg krijgen en je gedragen voelen.
"Mijn bevalling is ’s nachts opgewekt. Er waren weinig verpleegkundigen en ook mijn gynaecoloog was niet aanwezig. De monitor deed wat raar. Ze switchten naar een interne monitor die een alarm gaf, waarna men onmiddellijk is verder gegaan naar een spoedkeizersnede. Mijn dochter is er fantastisch uitgekomen, maar jammer genoeg was dit een moment waarop alle communicatie naar mij toe wegviel."
"Ik kende de mensen niet, ik lag opeens vastgebonden op een tafel met een katheter tussen mijn benen waar niet over gecommuniceerd werd en ik voelde letterlijk het licht uitgaan. Dat was echt een heel nare ervaring. En eigenlijk was alles goed… Ze lag op mijn borst. Ik had hier zo naar uitgekeken. Maar toch dacht ik echt: ik wil dit niet. Ik wil dat dit niet gebeurd is. Ik wil terug in de tijd gaan. Dit komt niet goed. Ik voelde mezelf aan de rand staan en over het randje vallen..."
