Francesca Vanthielen in De Rotonde: "Ik dacht dat ik geen alleenstaande moeder kon zijn. Ik had dat wél gekund"

"Respect en gelijkwaardigheid zijn twee zaken die voor mij centraal staan in een relatie. Maar feminisme - de gelijkwaardigheid tussen man en vrouw die ik van thuis van moeder én vader heb meegekregen - betekent niet dat de man alle taken moet doen die de vrouw doet. Het gaat over goede afspraken, over taken verdelen." 

"Een partner is een hele fijne, hele waardevolle aanvulling. Dingen samen doen, een klankbord hebben, iemand hebben om dingen aan te vertellen, leuke en minder leuke dingen. De intimiteit die je met een partner opbouwt, is het mooiste wat er is. Vrienden zijn zeer belangrijk, maar ze vervangen geen partner. Die band is té uniek." 

"Op dit moment heeft Francesca geen partner. "Dat ligt vooral aan mezelf. Het is een keuze om alleen te zijn. Het is niet dat er geen mogelijkheden zijn om leuke mannen te ontmoeten, maar ik heb hele mooie relaties gehad en ik wil opnieuw die intensiteit voelen die ik ervoor heb gevoeld. Misschien ligt mijn lat te hoog."

Wat is een sterke vrouw?

Mensen zien Francesca vaak als sterke vrouw. "Maar wat is de invulling daarvan? Ik ben zelfstandig, maar ben ik daarom sterk? Het zou er nog aan mankeren dat we in 2019 geen zelfstandige vrouw zouden zijn op ons 46. Ik kan inderdaad mijn eigen vuilbak buiten zetten en zelf de grasmachine aan de gang krijgen. Er zijn veel dingen die ik kan."

"Maar ik vind het toch een raar idee dat ik mannen zou afschrikken. Mijn vorige partners vonden dat altijd fantastisch. Ik begrijp niet dat mannen een hulpbehoevende vrouw zouden nodig hebben. Dat begrijp ik echt niet. Maar goed, als sommige mannen een match vinden met een vrouw die bij de hand wil genomen worden, dan is dat zo. Maar dat is niet mijn match. Een match dat is mekaar tegenkomen en voelen 'oh, ja, ik vind u leuk. En ik vind ú leuk'. Daar komt het toch maar op neer. Eigenlijk is het zo simpel."

Zo verliefd!

Haar eerste liefde, Karl Symons, leerde ze kennen toen ze 18 was. "Ik studeerde én werkte toen. Ik zag Karl voor het eerst op de VRT en was meteen verliefd, ook al was hij 11 jaar ouder. Karl heeft die boot heel hard afgehouden. Hij vond het echt niet kunnen, met dat leeftijdsverschil. Dat verstond ik wel, maar ik was zo verliefd. En ik had het gevoel dat ik daar wel klaar voor was, voor zo'n vaste relatie. Ik vind 18 trouwens wel een mooie leeftijd om aan een relatie te beginnen. Om te ontdekken wat het is en wat het met je doet."

Toen Francesca een jaar naar Londen trok om toneel te studeren, is het 'misgelopen'. "Het was mijn beslissing om naar Londen te gaan, maar dan zijn we elkaar kwijtgeraakt. Ik kan nog altijd niets fout zeggen over Karl. We hebben hele mooie jaren gehad, heel intens samengeleefd, samengewerkt, dag en nacht, vijf jaar lang. Eigenlijk hebben we zoveel tijd samen doorgebracht dat we op zich een huwelijk van 24 jaar hebben gehad."

Alleenstaande moeder

Sindsdien heeft Francesca nog een aantal partners gehad die haar gelukkig hebben gemaakt, maar geen kinderen. "Achteraf gezien ben ik misschien te voorzichtig geweest. Het moest voor mij de man zijn waarmee ik oud ging worden. En die garantie heb ik nooit gevoeld. Bij Karl had ik het gevoel: hij zal er altijd voor mij staan. Met andere partners was er altijd 'iets'. Andere kinderen, of ze woonden aan de andere kant van het land..."

"Ik dacht dat ik dat niet ging aankunnen, alleenstaande moeder zijn. Ik denk dat ik dat overschat heb. Ik denk dat ik dat wél had gekund. Ik heb het verkeerd ingeschat. Ik zag mijn zus bezig met haar kleine kinderen. Dat was niet makkelijk voor haar. Ook omdat haar man vaak weg was en lange uren klopte. Mij ga je nooit horen zeggen dat kinderen krijgen en ze opvoeden een fluitje van een cent is. Maar ik heb het wel overschat."